Του Γιώργου Καισάριου
Η κυπριακή ηγεσία ετοιμάζεται (από ό,τι αντιλαμβάνομαι) να κάνει το μεγαλύτερο λάθος στην πολιτική ιστορία του νησιού και το μεγαλύτερο έγκλημα που θα μπορούσε να κάνει ενάντια στον Κύπριο φορολογούμενο. Ετοιμάζεται να εγγυηθεί τις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες και να αναλάβει το κόστος να το πληρώσει ο φορολογούμενος της Κύπρου.
Το θέμα στην Κύπρο είναι το εξής. Ορισμένες τράπεζες στο νησί πήραν πολύ μεγάλο ρίσκο με τα λεφτά των καταθετών και στη συνέχεια τα έχασαν.
Και ενώ η κυπριακή οικονομία δεν είχε κανένα πρόβλημα προ αυτής της κρίσης και δεν θα είχε και σήμερα –αν οι τράπεζες δεν είχαν αναλάβει τεράστιο ρίσκο– τώρα ξαφνικά που χάθηκαν αυτά τα λεφτά, η ηγεσία της Κύπρου θέλει να πληρώσει αυτές τις καταθέσεις (και λοιπά υβριδικά ομόλογα).
Παρακαλώ ενθυμήστε το άρθρο με τίτλο:"Ο κίνδυνος της απεριόριστης προστασίας καταθετών"που είχα γράψει προ καιρού.
”Όπως ένας επενδυτής κοιτάξει την αξιολόγηση ενός ομολόγου, για να αποφασίσει πόσο ρίσκο θέλει να αναλάβει για το επιτόκιο που θα πάρει, έτσι και ο καταθέτης θα πρέπει να βλέπει την αξιολόγηση της τράπεζας πριν κάνει μια μεγάλη κατάθεση.
Το να κάνει κάποιος μια κατάθεση χωρίς να λογαριάζει τον κίνδυνο της απώλειας, μόνο και μόνο επειδή ξέρει ότι θα αναλάβει ο φορολογούμενος τον λογαριασμό (σε περίπτωση που πέσει έξω η τράπεζα), είναι μεγάλο λάθος.
Είναι λάθος διότι αυτό δίνει το δικαίωμα σε ορισμένους να κάνουν μεγάλες καταθέσεις σε μια τράπεζα με πολύ μεγάλο επιτόκιο χωρίς να λογαριάζουν το ρίσκο, αυξάνοντας το κόστος για τους φορολογούμενους μελλοντικά. Αυτό ακριβώς έγινε με την Proton."
Και για όσους αναρωτιούνται, η απάντηση μου είναι ναι, θα έπρεπε οι καταθέσεις στην Proton να κουρευτούν. Για τους ίδιους λόγους λοιπόν θα πρέπει να κουρευτούν οι καταθέσεις στην Κύπρο. Τόσο των Ρώσων όσο και των Κύπριων.
Τώρα για ποιο λόγο η Κύπρος είχε τόσες πολλές καταθέσεις από το εξωτερικό δεν ξέρω. Είτε ήταν λόγω επιτοκίου είτε διότι ήταν εύκολος προορισμός για ξέπλυμα κεφαλαίων, δεν έχει καμία σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι ο μεγάλος καταθέτης (διότι από τον μικρό δεν μπορούμε να περιμένουμε να τα ξέρει αυτά) θα έπρεπε να γνωρίζει που βάζει τα λεφτά του και θα έπρεπε να είχε αξιολογήσει το ρίσκο κατάθεσης εξ αρχής.
Και ο λόγος που σε όλα τα κράτη του κόσμου υπάρχουν μηχανισμοί εγγυήσεων για καταθέσεις έως 100.000 είναι ακριβώς αυτός. Διότι αυτός που έχει μερικά εκατομμύρια έχει τις γνώσεις και τον τρόπο να κάνει due diligence και να μάθει τι ρίσκο αναλαμβάνει, ενώ δεν μπορούμε να έχουμε αυτή την απαίτηση από τον μικρο καταθέτη. Και αν δεν ξέρει, είναι πρόβλημα δικό του και όχι του φορολογούμενου.
Από ό,τι αντιλαμβάνομαι, περίπου 17,5 δισ. ευρώ λείπουν από τις κυπριακές τράπεζες. Περίπου το 50% αυτών είναι λεφτά από το εξωτερικό. Αν το κυπριακό κράτος χρεωθεί για να αποπληρώσει αυτές τις καταθέσεις, το χρέος της Κύπρου θα ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ και ουσιαστικά η Κύπρος θα πάθει ό,τι έχουμε πάθει εμείς.
Κατά την άποψή μου, σήμερα λοιπόν που το κούρεμα δεν είναι πλέον ταμπού και ακόμα και οι της κεντροαριστεράς (ονόματα γραφειοκρατών δεν λέμε) το ευαγγελίζουν από το βήμα της βουλής, νομίζω ότι η Κύπρος θα πρέπει – για χάρη του Κυπριακού λαού – να πει στους Ρώσους ότι έπαιξαν και έχασαν.
