του Γιάννη Τριάντη
Ο Γκόρντον Μπράουν είναι τέως πρωθυπουργός της Βρετανίας. Εξέδωσε προσφάτως ένα βιβλίο με τίτλο «Πέρα από το κραχ», στο οποίο σημειώνει ότι η τραγική καθυστέρηση για τη βοήθεια προς την Ελλάδα αύξησε το κόστος αποφυγής χρεοκοπίας της από 30 δισ. ευρώ σε 120 δισ. ευρώ… Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι ιστορικός και αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ. Έγραψε προσφάτως ένα άρθρο στην «Καθημερινή» της 9/1/2011, υπό τον τίτλο «Νοικοκύρηδες και Ελληνάδες», με το οποίο υπερασπίζεται το Μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική και μυκτηρίζει τους «Ελληνάδες», δηλαδή τους «υπερπατριώτες», μεταξύ αυτών και τούτη την εφημερίδα…
Το σημείωμα του κ. Βερέμη δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία αν ο ίδιος δεν αποτελούσε καθεστωτική κολώνα, φωταγωγημένη από τίτλους και αξιώματα. Και δεν είχε ιδιαίτερη σημασία, διότι ο αυτονόητος σεβασμός προς την αντίθετη άποψη, καθώς και προς τα πρόσωπα, υπονομεύεται από τον ίδιο τον αρθρογράφο. Δυστυχώς για κείμενο που φιλοξενείται στην «Καθημερινή», το σημείωμα του κ. Βερέμη είναι μνημείο επιφανειακής προσεγγίσεως, ισχνών επιχειρημάτων και συντηρητικής καθεστωτικής λογικής. Αν έλειπε η υπογραφή του, καθώς και κάποιες παραπομπές στη λογοτεχνία και την Ιστορία, κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί κείμενο φιλόδοξου, αλλά μέτριου μαθητή του Γυμνασίου…
Ασφαλώς, αποτελεί δικαίωμα του κ. Βερέμη να εκθέτει εν συνόψει όλες τις προπαγανδιστικές ελαφρότητες εναντίον των συνδικαλιστών του «παλιού ΠΑΣΟΚ», του Ανδρέα Παπανδρέου και του Α. Σαμαρά (επειδή αντιτίθεται στο Μνημόνιο). Και έχει κάθε δικαίωμα επίσης να αντιδιαστέλλει τους… «αξύριστους συνδικαλιστές» προς τον «συντηρητικό μικρομεσαίο», ο οποίος… δεν κυκλοφορεί αξύριστος (!), «αγαπάει τη νοικοκυροσύνη, σέβεται την ευθύτητα στους πολιτικούς και φιλοδοξεί να κάνει τα παιδιά του επιστήμονες»! Όμως τέτοιες απλοϊκές, επιφανειακές και αβαθείς προσεγγίσεις δεν περιποιούν τιμήν σε κανέναν. Πολλώ μάλλον, σε προβεβλημένους πανεπιστημιακούς…
Εννοείται ότι ο κ. Βερέμης και οι συν αυτώ ουδέποτε ασχολήθηκαν με το «πώς έφτασε η χώρα στο Μνημόνιο». Ουδέποτε διανοήθηκαν να διερευνήσουν στοιχειωδώς αν χάθηκε πολύτιμος χρόνος, αν ο έλληνας πρωθυπουργός διαπραγματεύθηκε με τόλμη, προτάσεις και παρρησία και αν, τελικά, υπήρχε άλλος δρόμος για την Ελλάδα. Η συγκεκριμένη χορεία, καθώς και τα πρόθυμα ΜΜΕ, δέχθηκαν ως θέσφατο το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» και το αναπαράγουν τρομοκρατικά… Όμως ο Γκόρντον Μπράουν είναι σαφής: Η Ένωση καθυστέρησε να κινηθεί, με αποτέλεσμα το κόστος για την αποφυγή της χρεοκοπίας να φτάσει για την Ελλάδα από 30 δισ. ευρώ στο ποσόν των 120 δισ. ευρώ!
Η στήλη εμμονικά, από την πρώτη στιγμή, υποστήριξε την άποψη ότι υπήρχε άλλος δρόμος, τον οποίο ΔΕΝ ακολούθησε ο κ. Γ. Παπανδρέου ούτε πίεσε την Ένωση προς την κατεύθυνση αυτή. Ας την επαναλάβουμε: Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας ήταν όπλο στα χέρια της Ελλάδος και όχι δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι της! Επισείοντας τον κίνδυνο αυτόν, ο έλληνας πρωθυπουργός μπορούσε να εξαναγκάσει -να εκβιάσει- τους εταίρους να δεχθούν δύο πράγματα: χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους (κάτι που τώρα αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να δεχθούν), καθώς και δάνειο με ανεκτό επιτόκιο… Θα μπορούσε να το πετύχει αυτό ο κ. Παπανδρέου, διότι ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδος θα σήμαινε όχι μόνο καταλυτική ρωγμή στην Ένωση, με απρόβλεπτες συνέπειες, αλλά και μεγάλες απώλειες για τις τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίες κατέχουν το 70% των ελληνικών ομολόγων…
Όμως ο κ. Βερέμης δεν αρκείται στην υπεράσπιση του Μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής. Θεωρεί χρέος του να πυροβολήσει τον «άκρατο πατριωτισμό», ο οποίος, όπως λέει, «ελλοχεύει σε περιόδους κρίσεων». Επικαλείται δε τον όρο «Ελληνάδες», που είχε επιστρατεύσει ο Κωλέττης για να περιγράψει την εκλογική του πελατεία, για να ρίξει στο πυρ το εξώτερον τους «υπερπατριώτες», οι οποίοι -κατά τη γνώμη του- «αναζητούν την ταυτότητά τους σε ρόλο αυτόκλητου και ημιμαθούς υπερασπιστή των εθνικών δικαίων». Οι υπερπατριώτες αυτοί, συνεχίζει ο κ. Βερέμης, «επιχειρούν συνήθως την κατάργηση κάθε άποψης που είναι αντίθετη από τις δικές τους, ώστε το έθνος να ομονοεί σε έναν χαμηλό παρονομαστή. Κατασκευάζουν έτσι κοπάδια προβάτων με αντανακλαστικά λύκων»… Ποιοι είναι αυτοί; Εκείνοι που συσπειρώνονται «γύρω από ιδεολογικά ετερόκλητα έντυπα: ”Άρδην”, ”Παρών”, ”Νέμεση”, ”Ελεύθερη Ώρα” κ.ά.» (Ακριβώς έτσι: «Παρών»! Όσο για εκείνο το… «ιδεολογικά ετερόκλητα», τι να πει κανείς. Προφανώς ήταν βάσανο για τον κ. Βερέμη να πει «ιδεολογικώς ετερόκλητα»)…
Τι προβάλλει ευκρινές στο σημείωμα του κ. Βερέμη; Πρώτον, η σκόπιμη σύγχυση, την οποία επιχειρεί να αμβλύνει με τη χρήση της λέξης «ετερόκλητη». Προφανώς αδυνατεί να αποστεί των δηκτικών απλουστεύσεων και ιδιοτελώς -όχι αφελώς- επιστρατεύει τον κοινό τόπο ορισμένων θέσεων και επιχειρημάτων για να εξουδετερώσει τις προοδευτικές προσεγγίσεις, ταυτίζοντάς τες με ακροδεξιές απόψεις. Κάπως έτσι, δηλαδή: Ο κ. Βερέμης υποστηρίζει το Μνημόνιο. Ο ΛΑΟΣ υποστηρίζει το Μνημόνιο. Άρα Βερέμης και ΛΑΟΣ συμπορεύονται…
Δεύτερον, ο κ. Βερέμης δεν εξηγεί τι σημαίνει «άκρατος πατριωτισμός» και πώς διαφοροποιείται από τον… απλό πατριωτισμό. Πάντως επιστρατεύει και δέχεται ένα επιχείρημα των… «υπερπατριωτών», τη «θαυμαστή συνέχεια της ελληνικής γλώσσας»… Βέβαια, αρκετοί «υπερπατριώτες» όχι μόνο δεν μηρυκάζουν τον κίνδυνο της μόνιμης «έξωθεν επιβουλής» (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναφέρονται σε τέτοιες, υπαρκτές περιπτώσεις), αλλά επικαλούνται σταθερά τον Νίκο Σβορώνο, εγκαλούν τον εθνικισμό (χωρίς να παρακάμπτουν π.χ. τον εθνικισμό της FYROM) και επιμένουν στον γόνιμο διάλογο με τους έχοντες διαφορετική άποψη. Όλα αυτά τα προσπερνάει ο κ. Βερέμης. Υπηρετεί ιδεοληπτικά τη μονοκαλλιέργεια της δικής του άποψης, ασεβεί έναντι των αλλοδόξων («κοπάδια προβάτων με αντανακλαστικά λύκων») και λαϊκίζει ασύστολα. Δυστυχώς…
Φυσικά, δεν πρωτοτυπεί ο γνωστός πανεπιστημιακός. Πλείστοι όσοι εκπρόσωποι του «ρεύματος» στο οποίο ανήκει, συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο έναντι των αλλοδόξων. Και καταμαρτυρούν στους έχοντες ενάντια άποψη όσα οι ίδιοι -οι περισσότεροι εξ αυτών- αποθεώνουν…
