Νέα Υόρκη 7 Ιανουαρίου 2006-01-14 Εφημερίδα : ΑΠΟΨΗ Ένα από τα μυστήρια των Χριστουγέννων πέρα από το πότε και που γεννήθηκε ο Χριστός, τη χρονολογία αλλά και τα κενά που παρουσιάζουν τα ιερά Ευαγγέλια ως προς τις διηγήσεις τους, κάποιους αιώνες αργότερα προστέθηκε ένα ακόμα. Έτσι όταν η Εκκλησία –μετά τον 4ο αιώνα-αποφάσισε να την διαχωρί� �ει από την εορτή των Θεοφανείων για να αποδοθεί ιδιαιτέρως και ξεχωριστά το βαθύτερο νόημα τους αλλά και για να επικαλυφθεί η ειδωλολατρική εορτή του θεού ήλιου που όντως εορτάζονταν στης 25 Δεκεμβρίου, κάποιους αιώνες αργότερα-το 1923- με το ημερολογιακό ζήτημα δημιουργήθηκε άλλο ένα «παράδοξο». Αυτό του εορτασμού της γεννήσεως του Χριστού τα Χριστούγεννα στους κόλπους των ορθοδόξων. Τα Χριστούγεννα λοιπόν είναι μια εορτή που σχεδόν η πλειοψηφία των Ορθοδόξων λαών ανά την οικουμένη την εορτάζει αυτή τη Κυριακή με βάση το παλαιό ημερολόγιο το επονομαζόμενο και Πάτριο ή Πατρώο. Στην πραγματικότητα όσο και αν η δύση εντάχθηκε πλήρως στις επιταγές και τα ακούσματα της Αγίας Έδρας φτάνοντας ακόμα και στην αλλαγή του ημερολογίου –ένα θέμα που άνοιξε εκ του μη όντως στις αρχές του 20ου αιώνα όταν αιφνιδιαστικά αποφασίστηκε η αλλαγή του εορτολογίου με βάση το Γρηγοριανό ημερολόγιο και οφείλει να το αντιμετωπίσει συνολικά η Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι συγκυριακά και «κατ’ οικονομία» – εν τούτοις η καθ’ ημάς Ανατολή εξακολουθεί και εορτάζει τα Χριστούγεννα με το Ιουλιανό ημερολόγιο! Έτσι από τη μακρινή Ιαπωνία ως τη Ρωσία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία, και πλείστες όσες Εκκλησίες, Πατριαρχεία και χώρες των Βαλκανίων, και από το Θεοβάδιστο όρος Σινά, το Άγιον Όρος και την αρχαία Βασιλική της Βηθλεέμ στα Ιεροσόλυμα, ως την Αμερική εκατομμύρια Ορθοδόξων εορτάζουν τα Χριστούγεννα αυτή τη Κυριακή. Η «Α» ταξίδεψε ως την Αμερική πέρασε τον ατλαντικό και στάθηκε εκεί στο κέντρο του Ελληνισμού, στην Αστόρια όπου έχει την έδρα του ο ηγέτης των Ορθοδόξων Χριστιανών του πατρώου εορτολογίου Μητροπολίτης Αμερικής κ. Παύλος κάνοντας ένα οδοιπορικό στη πολυπληθή παραδοσιακή κοινότητα των Ορθοδόξων Χριστιανών. Μια κοινότητα- και καθόλα οργανωμένη μητρόπολη με εννέα πολυπληθής ενορίες, μοναστήρια, ελληνικά σχολεία και πλούσιο ποιμαντικό, προνοιακό και φιλανθρωπικό έργο η οποία απλώνεται από τη Νέα Υόρκη με τον ιστορικό καθεδρικό ναό της Αγίας Μαρκέλλας, το Ντητρόιτ, τη Φλόριδα και το Σικάγο, που διαρκώς μεγαλώνει και αυξάνει. Η Μητρόπολη του παλαιού ημερολογίου της Αμερικής είναι μια εκκλησιαστική κοινότητα η οποία υπάγεται εις την Ιερά Σύνοδου υπό τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Χρυσόστομο(Κιούση), διευκρίνηση απαραίτητη για τους αναγνώστες οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν και άλλοι Αρχιεπίσκοποι Αθηνών και Πάσης Ελλάδος εκτός από τον πληθωρικό κ. Χριστόδουλο, οι οποίοι είναι παλαιοημερολογίτες και έχουν συγκροτήσει «Ιερές Συνόδους». Ωστόσο η υπό τον κ. Χρυσόστομο(Κιούση) Σύνοδος θεωρείται η πλέον σοβαρή, διακριτική, χωρίς εξαλλότητες και φανατισμούς Ιερά Σύνοδος με την οποία θα μπορούσε να ανοίξει διάλογος είτε με την Ελλαδική Εκκλησία είτε με το Οικουμενικό πατριαρχείο. Επί πλέον δε, η εν λόγω Σύνοδος είναι αναγνωρισμένη εκκλησιαστική οντότητα εξ απόψεως κανονικότητας και αποστολικής διαδοχής η οποία προέρχεται από τους Ρώσους της διασποράς με τους οποίους έχει Κοινωνία το Οικουμενικό Πατριαρχείο εν τούτοις δυστυχώς δεν υπάρχει Κοινωνία και ενότητα μεταξύ των εν Ελλάδι παλαιοημερολογιτών άρα και της Μητέρας Εκκλησίας του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αν και η τελευταία ανοιχτή πρόσκληση για διάλογο, επικοινωνία -και γιατί όχι και για Ευχαριστηριακή ενότητα- την οποία απηύθυνε ο Βαρθολομαίος μέσω συνεντεύξεως σε ομογενειακό περιοδικό της Αμερικής, και προς αυτή τη κατεύθυνση θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή ενός διαλόγου και μια ουσιαστικής προσέγγισης μεταξύ τουλάχιστον των σοβαρών εκκλησιολογικά παλαιοημερολογιτών. Δυστυχώς όλα αυτά τα στοιχεία είναι αναγκαία προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες πριν προχωρήσουμε στο οδοιπορικό μας στην Μητρόπολη του παλαιού ημερολογίου της Αμερικής και του εορτασμού των Χριστουγέννων με βάση την παράδοση. Πολύ πριν φτάσουμε στη γωνία της 23ης Λεωφόρου και 26ης οδού στο κέντρο της Αστόριας, φαντάζει ο γαλανόλευκος σταυροειδής τρούλος. Πολιτιστική και αρχιτεκτονική αναφορά που παραπέμπει κατευθείαν σε Ελλάδα. Μύρισε αιγαιοπελαγίτικη αλμύρα. Φτάνουμε λίγο μετά τις εννιά το βράδυ. Η Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία αρχίζει κατά τις δέκα και μισή το βράδυ και κρατά ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Το σκηνικό έξω από το ναό σε προδιαθέτει. Δένδρα στολισμένα με εκατοντάδες λαμπιόνια που λαμπυρίζουν. Καθώς προβάλει ο ναός που μοιάζει χωμένος μυστικά μέσα στη φύση κρυμμένος από τα δένδρα και τα αρώματα των έλατων το λιβάνι μοσχοβολά και οι ψαλμωδίες που ακούγονται δημιουργούν έντονα συναισθήματα. Ατμόσφαιρα κατανυκτική και το κεριά που ανάβουν στα παγκάρια με τον κυρ Ηλία-τη ψυχή του Καθεδρικού ναού της αγίας Μαρκέλλας-να μας υποδέχεται χαμογελαστός και καλοσυνάτος και το γηραιό παπα-Μανώλη να λέει το «καλώς ήλθατε» και με το χαμόγελο στα χείλη πάντα παρά τα βασανισμένα χρόνια του να έχει ένα καλό λόγο για όλους. Ακούγοντας τον αμέσως ξεκουράζεται η ψυχή. Αναπαύεται. Γαλήνη πλημμυρίζεις μόλις προχωράς προς τα εικονοστάσια -στο ναό που θέλει πολλά ακόμα για να τελειώσει την αγιογράφηση του- και βρίσκεις πότε τον πατέρα Νεκτάριο να μονολογεί κουβέντες αγάπης και καλοσύνης, και τον πατέρα Επιφάνειο να ψέλνει τον εσπερινό θυμιατίζοντας μέχρι την μικροκαμωμένη αδελφή Χρυσοβαλάντου που διακονεί στην υποδοχή και την χρυσοχέρα αδελφή Μαριάμ που πάντα τα καλούδια της ευωδιάζουν ως το τέλος του δρόμου, όλα συνηγορούν σε μια προϋπόθεση. Την Αγάπη. Την ανιδιοτελή Αγάπη. Η Αγάπη, ήταν η απάντηση στους διωγμούς εκείνων των πρώτων χρόνων που επεβλήθη το Νέο ημερολόγιο και η διάθεση για ιεραποστολή και διακονία μακριά από έριδες μίση και εκκλησιαστικά πάθη, που έφερε εδώ τον μακαριστό Πέτρο Αστυφίδη το 1954, μαζί τον αδελφό του Νήφωνα επίσης καλόγερο παλαιοημερολογίτη, και άρχισε να φτιάχνει σιγά- σιγά μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, χρόνο με το χρόνο αυτό το τεράστιο και σημαντικό ποιμαντικό έργο. Το οποίο ακούει στο όνομα Ιερά Μητρόπολη πατρώου εορτολογίου Αμερικής. Η Αγάπη είναι που έκανε την γερόντισσα Συγκλητική και τη συνοδεία της να διδάσκουν επί πενήντα συναπτά έτη χωρίς καμία απολύτως αμοιβή και αναγνώριση από το ελληνικό κράτος(!), τα παιδιά στο ελληνικό σχολείο. Χωρίς ούτε έστω μια σύνταξη τιμητική να μην έχει δοθεί στην ογδοντάχρονη καλόγρια που βρίσκεται πλέον στα δυσμάς του βίου της. Μόνη της χαρά οι μαθητές που έρχονται από όλο τον κόσμο, επιστήμονες, πολιτικοί, γιατροί, δικηγόροι, φτασμένοι κοινωνικά και οικονομικά για να τη δουν. Να της πουν ευχαριστώ που τους έμαθε να μιλάνε τη γλώσσα του Ευαγγελίου. Τη γλώσσα της αγάπης. Τι και αν βραβεύτηκε η γερόντισσα Συγκλητική από τη μεγαλύτερη εφημερίδα της Αμερικής τον Εθνικό Κήρυκα για την πολύχρονη και άοκνη προσφορά της στα παιδιά της ομογένειας, για εκείνη το σπουδαιότερο δώρο είναι οι μαθητές της που έρχονται από κάθε γωνιά της Αμερικής αλλά και της Ελλάδος για να την δουν. Να της φιλήσουν το χέρι. Κι εκείνη το μόνο που έχει να πει είναι κουβέντες αγάπης και μνήμης για το γέροντα της Νήφωνα(Αστυφίδη) και τον μακαριστό Πέτρο Αστυφίδη όπου «οικοδόμησαν με πόνο, μόχθο, πίκρα, διώξεις και στερήσεις, τούτο το έργο για να το παραδώσουμε στις νεότερες γενιές…εμείς είμαστε απλοί στρατιώτες…ο Θεός να δώσει να αυξηθεί και να μεγαλώσει προς όφελος της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού » λένε και ξανά λένε όλοι τους μέσα στο Καθεδρικό ναό της Αγίας Μαρκέλλας. Το σκηνικό κατανυκτικό και ο περισσότερος κόσμος που προ ημερών είχε γιορτάσει πάλι Χριστούγεννα με το πολιτικό ημερολόγιο, είναι εδώ. Γιατί εδώ γιορτάζονται αλλιώς. Παραδοσιακά. Με αληθινή αγάπη που αντικατοπτρίζεται στα πρόσωπα των απλών ανθρώπων. Από την κυρία Φωτεινή, τη κυρία Άννα και τη κυρά Μαρία που εργάζονται στη φιλόπτωχο αδελφότητα, και πάντα μυστικό τω τρόπο βοηθούν χωρίς τυμπανοκρουσίες, φωτογραφίες και ρεκλάμες μέχρι τον πνευματικό αρχηγό, παιδί και αδελφό, πατέρα αλλά Γέροντα καθοδηγητή –παρά τα μόλις πενήντα του χρόνια- Μητροπολίτη Παύλο όλοι τους σχεδόν πάντα λάμπουν. Έχουν μια καλή κουβέντα για όλους. «δε θέλω παιδί μου να στεναχωρώ κανένα. Η Εκκλησία έχει ανάγκη από Αγάπη. Ενότητα. Αδελφοσύνη. Προσεύχομαι και ζω με την ελπίδα να δω την Αληθινή Ρωμαιοκαθολική, τη Μια Αγία και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού να είναι ενωμένη. Μονοιασμένη. Να πάψουν οι έριδες. Τα μίση και τα πάθη. Που οδηγούν αυτά παιδί μου; –λέει και ξανά λέει με πόνο ψυχής στα κηρύγματα του ο Μητροπολίτης Παύλος αλλά και σε όλους τους συνομιλητές του- στη διχόνοια. Την αποστασία από το Θεό. Διώχνουμε το κόσμο από τις Εκκλησιές. Εμείς οι ίδιοι! Τι παλαιό και νέο; Άμα εμείς που υποτίθεται αφιερωθήκαμε κάνουμε όλα αυτά που βλέπουμε καθημερινά στις τηλεοράσεις μας ο πολύς κόσμος δε ξεχωρίζει. Παπάς ο ένας παπάς κι άλλος και αδειάζουν οι Εκκλησίες. Αχ πόσο θα ήθελα να δω μια μέρα τον Πατριάρχη μας, να! τώρα που γιορτάζουμε τα ορθόδοξα Χριστούγεννα όπως μας τα παρέδωσαν οι πατέρες της εκκλησίας, να έρθει σεμνά και ταπεινά να ανάψει το κεράκι του και να καθίσει στο στασίδι του απλά. Απαρατήρητος. Λιτός. Σεμνός και ταπεινός καθώς είναι όλα θα έρχονταν τα πάνω κάτω. Όλα θα άλλαζαν. Όνειρα θα πεις; Μπορεί αλλά ουδείς μπορεί να ξέρει το μυστικό σχέδιο του Θεού για τον κάθε ένα από εμάς. Σήμερα είσαι εδώ και αύριο αλλού. Μόνο ο Θεός ξέρει. Μας έδωσε όμως όπλα να πολεμάμε αυτή την αβεβαιότητα. Το μεγαλύτερο. Την Αγάπη.» Ο λόγος του χειμαρρώδης και αφοπλιστικός. Τι να ρωτήσεις και τι να πεις όταν ενώπιον σου αντικρίζεις την απλότητα και την σεμνότητα. Ούτε που κατάλαβα όσες ώρες μιλάω μαζί του ποτέ από το φέρεσθε πως μιλάω με έναν Μητροπολίτη. Πολύ δε περισσότερο με έναν άνθρωπο που αν και ανήκει στο παλαιό ημερολόγιο εν τούτοις καθημερινά χτυπούν τις πόρτες του δεκάδες άνθρωποι για να μιλήσουν μαζί του. Μόνο ο Θεός γνωρίζει τα καλά και τις θυσίες που κάνει. Το βάθη της καρδιάς του. Θαρρείς πως τούτη δω η προσπάθεια είναι η ζωντανή απάντηση στις αγυρτείες και τα ψευδοθαύματα που σκαρφίζονται κάποιοι για να προσελκύσουν κόσμο στις εκκλησίες και χρήμα στα παγκάρια…και τι ειρωνεία… από τους ψιθύρους και εκείνα που σιγολέγονται κρυφά και απόκρυφα, από φόβο μη τύχει και ακουστούν δυνατά κι έχουμε άλλα… λένε πως τέτοιες αγυρτείες και ψευτοθαύματα είναι γεμάτη η περιοχή εδώ στην Αστόρια…. από παπάδες που «κάποτε ήταν με το παλαιό και τώρα λειτουργούν με το νέο… και τότε εκείνα τα χρόνια; που την έχανες την εικόνα έφευγε…ξαφανιζόταν…για να βρεθεί και ο «Άγιος» κάποια στιγμή να φωνάξει θαύμα! Και να ο λαουτζίκος. Ποτάμια! Κι άλλοτε να κλαίει η εικόνα της Αγίας…και να λαός! Τι τα θες κάποτε ξαφνικά σταμάτησαν όλα! Μαχαίρι θαρρείς πως τους είπε το πατριαρχείο και τώρα stop στα θαύματα! Και μετά βρήκαμε καταφύγιο εδώ σε τούτους τους ανθρώπους. Αν και τούτοι εδώ αποδειχτούν αγύρτες τότε πάει χάλασε ο κόσμος.» μας λέει κάποιος γέροντας και συνηγορεί καθώς τον ακούει και μια άλλη κυρία που έπαθε κι αυτή «θαύμα» από «…τους θεομπαίχτες που καπηλεύονται τη Αγία… Τι τα θες παιδί μου; Να που είναι εκείνοι και που είναι τούτοι δω…» αυτά και άλλα πολλά ακούς εκεί στην 23η Λεωφόρο αλλά αν κάτσεις και λίγο περισσότερο και πεις για τα θαύματα και τα δάκρυα της Αγίας θα σε κοιτάξουν και με νόημα θα πουν…πότε ήρθες παιδί μου στην Αστόρια; Α! Καινούργιος θάσαι γιαυτό δε τους ξέρεις ακόμα..κάτσε..ρώτα και θα μάθεις…αλλά μη τα ματαγράψεις γιατί δε θα βρεις το δίκιο σου…έχουν λεπτά αυτοί…είναι δυνατοί και ακούγονται πολλά για δαύτους…» και να μη ξέρεις με τόση καχυποψία θέλεις να μάθεις. Να κάνεις ρεπορτάζ. Έρευνα. Για ποιους λένε; Ποιοι είναι αυτοί οι παπάδες που μιλά ο κόσμος έτσι; Με τόση πίκρα, πόνο αλλά και καχυποψία; Να βγει η αλήθεια. Ο κόσμος όταν ξέρεις να τον αφουγκραστείς ξέρει να σου πει και να σου δείξει ότι μπορεί και ξεχωρίζει όπως πάντα συμβαίνει στην ορθοδοξία –αυτό και το μεγαλείο της άλλωστε- το αλάνθαστο κριτήριο του λογικού ποιμνίου. Του λαού. Το πηγαδάκι μεγαλώνει και ο παπά Μανώλης έρχεται κατά δω… «λέτε στον άνθρωπο…τώρα χρονιάρες μέρες… είναι ο Θεός που θα κανονίσει και θα αποδώσει δίκιο την ημέρα της κρίσεως…αφήστε τα αυτά και ελάτε να αρχίσουμε τη λειτουργιά….θα μπει σε λίγο ο Γέροντας…με το μανδύα του για τον μεγάλο εσπερινό των Χριστουγέννων…» κι όσπου να τελειώσει τις κουβέντες του ο παπά Μανώλης, το σήμαντρο χτυπά κι η Εκκλησία είναι κατάμεστη από κόσμο. Στο βάθος ακούγεται παπάς που βάζει το «ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε….» η χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία αρχίζει και οι Ελληνοαμερικανοί έρχονται πολλές φορές από μακρινά μέρη να ακούσουν το «Χριστός γεννάται δοξάσατε» παραδοσιακά όπως «οι τα πάντα καλώς διέταξαν» πατέρες της Εκκλησίας μας…