Η κυρία Κάτια…και ο Αλέξης Τσίπρας…

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 

Είχε δυο-τρεις μέρες να φανεί στην γειτονιά. Οι περισσότεροι είχαν φύγει για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Δεν την αναζήτησαν.

Κάποιος γείτονας, που είχε μείνει πίσω ανησύχησε, που δεν την είχε δει να κάνει το καθημερινό της δρομολόγιο προς τον Σκλαβενίτη της γειτονιάς, όπου έβρισκε δροσιά, περιφερόμενη επί ώρες χωρίς να ψωνίζει κάτι. Πήρε το θάρρος και χτύπησε την πόρτα του παλιού σπιτιού που έμενε, αλλά κανείς δεν άνοιξε. Όταν κατάφεραν τελικά να μπουν, την βρήκαν νεκρή στο κρεβάτι με το τηλέφωνο στο χέρι. (Το κινητό της, διότι περί αυτού πρόκειται, το φόρτιζε στην εκκλησία).

Ποια ήταν; Αλήθεια, έχει σημασία έχει η πραγματική της ταυτότητά;

Θα μπορούσε να είναι η αδελφή μας, η φίλη μας, η γειτόνισσα του καθενός μας, ο συνάνθρωπος της διπλανής πόρτας.

Στο σπίτι που άφησε την τελευταία της πνοή, ζούσε ένα και πλέον χρόνο συντροφιά με το σκοτάδι.

Η ΔΕΗ, ανάλγητα ενεργώντας της είχε κόψει το ρεύμα. Η ανώνυμη εταιρεία, είναι μόνο κατ΄ευφημισμό είναι δημόσια.. Για την νεοφιλελεύθερη κοινωνία της αγοράς μετρά μόνο η κερδοφορία, δεν υπάρχει ο άνθρωπος με ανάγκες και συναισθήματα, δεν χωρούν κοινωνικές ευαισθησίες.

Έτσι πέρασε ολόκληρο το χειμώνα χωρίς θέρμανση, σε ένα παγωμένο παλιό σπίτι με μια μικρή λάμπα πετρελαίου να φωτίζει την μοναξιά της.

Ήταν νέα. Σύνταξη δεν έπαιρνε. Εισόδημα δεν είχε. Η δουλειά της είχε ναυαγήσει μαζί με τα όνειρα της. Η μητέρα της πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια. Η μικρή σύνταξη που έπαιρνε η μητέρα κόπηκε.

Χωρίς ρεύμα στο σπίτι, χωρίς εισόδημα, χωρίς υποστήριξη από τις καταρρέουσες κοινωνικές υπηρεσίες της κρατικού μηχανισμού. Χωρίς τροφή.

Κάποιες φορές η αξιοπρέπεια της υποχωρούσε, και επέτρεπε να δέχεται ένα πιάτο φαγητό από τους γείτονες ή την εκκλησία.

«Σας παρακαλώ, μόνο λίγο βάλτε μου», ήταν η παράκληση της στην εθελόντρια που μοίραζε το φαγητό της ημέρας.

Την είδηση του θανάτου της Κάτιας δεν την διαβάσαμε σε καμία εφημερίδα, ούτε την ακούσαμε σε κανένα δελτίο ειδήσεων των ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Διότι απλά είναι «είδηση».

Οι «θεσμοί» μετράνε μόνο κέρδη. Οι θάνατοι στην μνημονιακή Ελλάδα θεωρούνται απλά «παράπλευρες απώλειες». Η γενοκτονία σε βάρος μιας σημαντικής μερίδας πολιτών δεν είναι τυχαίο «συμβάν». Είναι επιλογή των ξένων τοκογλύφων δανειστών και των εγχωρίων κυβερνήσεων συνεργασίας.

Ευθύνη βαρύνει κι όλους εμάς, που δεν ευαισθητοποιηθήκαμε ως κοινότητα, δεν αντιληφθήκαμε έγκαιρα και σε όλη της την διάσταση την κόλαση που βίωνε, δεν μας έδωσε την ευκαιρία να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Να της δείξουμε ότι δεν είναι μόνη. Τα ίδια προβλήματα βιώνουν εκατομμύρια Έλληνες, που σε μια νύχτα, τους μετέτρεψαν από “νοικοκυραίους σε διακονιαρέους”.

Η Κάτια έφυγε. Θα μπορούσε να είναι σήμερα μαζί μας.

Το ερώτημα όμως παραμένει. Τελικά ποιος ευθύνεται για τον θάνατο της ή μήπως την “δολοφονία” της;

Μην φεύγει ποτέ από το μυαλό μας, ότι όλοι μπορούμε κάποια μέρα να έχουμε την ίδια τύχη.

Όπως μου είπε μια νεαρά και ευειδείς κυρία, «στο τέλος είμαστε όλοι Κάτια».

(Αλήθεια υπάρχει ακόμα κόσμος που έχει την δυνατότητα να κάνει διακοπές και να ζει μια κανονική ζωή;).

 Ηλιούπολη, 3 του Δριμάρη του έτους 2017.

Για την αντιγραφή Περικλής Καπετανόπουλος

Υ.Γ: Το 2011 γράφτηκε άρθρο με τίτλο «ΜΙΣΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΑΠ’ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ». Ανάμεσα στα άλλα υπήρχε και η εξής δυσοίωνη πρόβλεψη :

«Το Μνημόνιο δεν φέρνει μόνο καταστροφή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και καταστροφή των ανθρωπίνων ζωών. Χιλιάδες άνθρωποι, εξαιτίας του, θα οδεύσουν (άρχισαν ήδη να οδεύουν) προς τα νεκροταφεία!

 

ΣΧΟΛΙΟ GREEKAMERICANNEWSAGENCY: Σας διαβεβαιώνω πως, άσχετα με ότι σας προβάλλουν από τα συστημικά και πλήρως και απόλυτα ελεγχόμενα, ηλεκτρονικά, έντυπα και διαδικτυακά,  ελληνικα ΜΜΕ, που για “ξεκάρφωμα” και μόνον αλλά και για άλλους λόγους,  μικροκομματικής ιδιοτέλειας  και άλλες σκοτεινές και ύποπτες  σκοπιμότητες, αν και μόνο αν εξυπηρετεί τους δικούς τους στόχους, θα προβάλλουν και αυτά τα περιστατικά όπως αυτό που περιγράφεται πιο πάνω και αναδημοσιεύω…  ΜΟΝΟ  για να χτυπήσουν την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα!  Όχι πως ειναι άμοιρος ευθυνών! Τουναντίον! Ίσα και ίσα, ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε από τον Δεκέμβριο του 2015 με συνειδητή επιλογή, ο πλέον χρήσιμος και συνεργάσιμος για τους δανειστές -εταίρους. Ο “άνθρωπος παγίδα” που χρησιμοποιήθηκε όσο ουδεις άλλος στην νεότερη μεταπολεμική Ελλάδα! Ο άνθρωπος βόμβα στα θεμέλια της Ελλάδος! Ο άνθρωπος που χρησιμοποιήθηκε για να εξαπατήσει, τον Ελληνικό Λαό αλλά  και  για να εξαπατηθεί!!! Είναι ο ανθρωπος που μπορεί να μείνει στην διακυβέρνηση αυτής της έρημης και  άνυδρης  -από πνευματικά ιδεώδη – χώρας για αρκετό καιρό ακόμα. Είναι ο Άνθρωπος που κατάφερε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να φτιάξει την μεγαλύτερη και ασφαλέστερη δεξαμενή ψήφων! Μια  ανεξάντλητη πλέον “δεξαμενή” που μόνον να  γεμίζει και να  αυξάνει  μπορεί πλέον με περιστατικά, όπως αυτό που διαβάσατε παραπάνω! Είναι ο άνθρωπος που καλείται να διαχειριστεί την φτώχεια και την πενία ενός- άλλοτε υπερήφανου- Λαού θεσμοθετώντας την φτώχεια! Κανοντας ψηφοδέλτια τα κουπόνια της κοινωνικής πρόνοιας. Τα συσσίτια!  Τα κουπόνια των ανασφάλιστων που αυξανονται δραματικά. Τα κουπόνια και τα ειδικά δελτία που (σε) απαλλάσσουν από χρέη κάτω των 20.000ευρώ! Ο άνθρωπος που θα σου παίρνει την ψήφο επειδή σου δίνει ρεύμα! Επειδή δεν σου κόβει το νερό!  Επειδή σε, απόλυτη και αγαστη συνεργασία με την Εκκλησία, θα σου εξασφαλίζει τον “άρτον ημών τον επιούσιο…”  αλλά όχι δουλειά και αξιοπρέπεια! Εν ολίγοις είναι εκείνος ο πολιτικός που “έδεσε” την χώρα κυριολεκτικά για τις επόμενες τρεις γενιές! ‘Οχι μόνο με τα δάνεια.Όχι! Αυτά -και χειρότερα θα τα υπέγραφαν και οι άλλοι οι όψιμοι υποκριτές επικριτές του.. “εδεσε” την Ελλάδα αλλιώς… Διαφορετικά… Κατάφερε να δημιουργήσει περισσοτερα από 4, 500.000 εν δυνάμει όμηρους οι οποίοι θα κρέμονται από τα κουπονια και το καθημερινό πιατο, όπως αυτό της κυρίας Κάτιας… Που διαβάσατε… Μια μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων που είτε θέλουν, είτε όχι, αναγκαστικά θα τον επιλέγουν -μαζί με τους υπόλοιπους – για την διακυβέρνηση αυτής της χώρας. Με τον ένα ή τον άλλο ρόλο… Είναι ο άνθρωπος που μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε φτιάξει την πιο σίγουρη περιφερόμενη δεξαμενή ψήφων με τους δημοσίους υπαλληλους, των οποίων η μονιμότητα αίρεται ετσι και αλλιώς μετά το 2022, κατάφερε, με τον πιο ύπουλο τρόπο να φτιάξει, χωρίς κόστος, την μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων! Την τάξη των νεόπτωχων! Την νέα κοινωνική τάξη που κάθε ένα μέλος της αξίζει όσο ένα κουπόνι ανασφάλιστου ή ένα κουπόνι για το συσσίτιο. Ένα κουπόνι για τα φάρμακα που τώρα το λένε νέο ΕΣΥ.  Δυστυχώς αυτή είναι η μαύρη και σκληρή αδυσώπητη αλήθεια!      

 Τώρα πια, μετά από σιωπή τριών ετών και πλέον, και αφού είδα και διαπίστωσα ιδίοις όμμασι και ως αυτοίκοος μάρτυς, πολλά…πάρα πολλά… μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως η περίπτωση Αλέξης Τσίπρας, θα αποτελεί για τους ιστορικούς του μέλλοντος μας, την πιο περίεργη, ύποπτη και θολή, γρίζα -θαμπή ξεθωριασμένη- σελίδα… Της νεότερης μεταπολιτευτικής Ελλάδας.  Γεμάτη γκρίζες  σκιές… Αλλά και πολύ -μα πάρα πολύ – και σχεδιασμένη παραπληροφόρηση! Λάσπη. Συκοφαντείες. Ίντριγκες. Δολοπλοκιες. Μηχανορραφίες.

Ειδικά η περίοδος Ιανουάριος-Δεκέμβριος 2015, θέλει πολλή έρευνα. Μελέτη. Διασταύρωση. Υπάρχουν πολλά δεδομένα και πολλά στοιχεία. Σας βεβαιώ δεν έχει βγει τίποτα απολύτως! Αυτά που “ψιθυρίζει”  Γιάνης Βαρουφάκης δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτα που έχουν συμβεί λίγα 24ωρα προ της αναχωρήσεώς του για βρυξέλλες το καυτό 7ημερο 11 με 17 Ιουλίου 2015. Όπως δεν έχει αποκαλυφθεί ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ για την περίοδο προ και μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015! Και υπάρχουν και εδώ πολλά. Πάρα πολλά που αν και αρκετοί γνωρίζουν εν τούτοις διστάζουν…γιατί το ρίσκο είναι πολύ υψηλό… 

Το μόνον βέβαιο -και τούτο είναι διασταυρωμένο από πολλές πηγές, και οσονούπω θα βγουν πολλά μέχρι το καλοκαίρι του 2018… είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας πράγματι ήταν εγκλωβισμένος μεταξύ σφύρας και άκμονος… Μεταξύ Σκύλλας και Χάριβδης! Το δίλλημμα αδυσώπητο! Αδίστακτο! Ανελέητο! Είχε να επιλέξει μεταξύ μιας χώρας παραδομένης, στην παρατεταμένη ακυβερνησία, στην πολιτική αστάθεια,  στο χάος και στην φωτιά-χειρότερα από τα γεγονότα του 2008- και μιας χώρας, με πληγωμένη και τσακισμένη υπερηφάνεια, με φαινομένικη ηρεμία και εναλλασσόμενη διακυβέρνηση και “ελεγχόμενη πολιτική σταθερότητα”, αλλά 1000%%  “δεμένη” χειροπόδαρα στις επιταγες των εταίρων – δανειστών…     

Επέλεξε την γνωστή σε εκείνον πεπατημένη οδό… Την ίδια που είχε ακολουθήσει και με τον Αλέκο Αλαβάνο και άλλους συντρόφους του, αρχής γενομένης από το ΚΚΕ που γεννήθηκε και ανδρώθηκε πολιτικά και ιδιεολογικά, μέχρι τις διαγραφές πρώην φίλων συνοδοιπόρων και συντρόφων του(Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Σακοράφα,  κτλ). Το ερώτημα που προκύπτει όμως είναι τούτο; Ποιο το διακύβευμα για κάνει τόσα άλματα και τόσες στροφές 180 μοιρών; Αυτή είναι η κρίσιμη ερώτηση! Τα υπόλοιπα σε ένα αλλο, επόμενο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ-ανάλυση στην προσωπική μου (πια) σελίδα www.alexstefanopoulos.gr Ως τότε να είστε απολύτως βέβαιοι ότι εικόνες σαν αυτές που ακολουθούν στα  παρακάτω βίντεο είναι μόνιμες και καθημερινές στην Ελλάδα. Δείτε και διαδώστε!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ,

καλό καλοκαίρι. Αθήνα. Ελλάδα. Αύγουστος 2017…