Γράφει η Μαρία Καρχιλάκη, CNN
Οι πανηγυρισμοί για την ήττα του ISIS στο μέτωπο της Μοσούλης και την ανακατάληψη της πόλης από τον ιρακινό στρατό έχουν πλέον καταλαγιάσει και τη θέση τους έχουν πάρει η ανησυχία και ο προβληματισμός.
Διότι ναι μεν το ‘χαλιφάτο’ δεν υφίσταται πια στο Ιράκ, όμως το ISIS -δηλαδή η τζιχαντιστική οργάνωση που το δημιούργησε- δεν έχει πεθάνει· έχει, απλώς, αλλάξει τακτικές πολέμου, έχει επιστρέψει στον ανταρτοπόλεμο.Άρχισε να προετοιμάζεται για το πισωγύρισμα τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την πτώση της Μοσούλης, όταν πλέον είχε γίνει φανερό ότι το τέλος της εδαφικής κυριαρχίας του στο Ιράκ ήταν κοντά. Οι πληροφορίες που έφταναν, τότε, στις μυστικές υπηρεσίες της Βαγδάτης έκαναν λόγο για μαζική έξοδο από την πoλιορκημένη Μοσούλη διοικητών του ISIS και μαχητών με κατεύθυνση τα βουνά Χαμρίν στα βορειοδυτικά. Εκεί, σε στρατηγικά σημεία με πρόσβαση σε τέσσερις επαρχίες της χώρας, έστησαν βάσεις κι έβαλαν μπροστά για την επιστροφή στις τακτικές του παρελθόντος.
«Τρυπώνουν και προωθούνται. Έχουν εύκολη πρόσβαση στη Βαγδάτη. Έρχονται δύσκολες μέρες», λέει στο Ρόιτερς ο Κούρδος υψηλόβαθμος αξιωματικός της αντιτρομοκρατικής, Λαχούρ Ταλαμπάνι.
Οι «δύσκολες μέρες» για τις οποίες μιλά παραπέμπουν στα χρόνια του τρόμου που ακολούθησαν της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ το 2003, όταν με ευθύνη της ‘Αλ Κάιντα του Ιράκ’, μήτρας του ISIS και πλέον βάρβαρου από τα παρακλάδια της οργάνωσης του Μπιν Λάντεν, τα αυτοκίνητα – βόμβες έσκαγαν καθημερινά στη Βαγδάτη πνίγοντάς την στο αίμα. Αυτή η εκστρατεία του τρόμου, βοηθούσης της σεχταριστικής πολιτικής του τότε πρωθυπουργού αλ-Μαλίκι, υποδαύλισαν το μίσος και οδήγησαν στον άγριο εμφύλιο σιιτών και σουνιτών του 2006 – 2008.Μπορεί εκείνη η Αλ Κάιντα να συνετρίβη όταν οι Αμερικανοί κατάφεραν να πείσουν σουνιτικές φυλές, οι οποίες ήδη έφριτταν με τις αιμοσταγείς πρακτικές της, ν’ αναλάβουν δράση εναντίον της, όμως δεν εξαφανίστηκε. Ο σκληρός της πυρήνας διέφυγε στην έρημο, ένθεν κακείθεν της συρο-ιρακινής μεθορίου, ανασυντάχθηκε και πριν περάσει πολύς καιρός ‘συστήθηκε’ με το νέο της όνομα: ISIS.
Στο πλευρό της είχε πλέον ‘ατιμασμένους’ και διψασμένους για εκδίκηση πρώην στρατηγούς του Σαντάμ, στους οποίους -βοηθούντος, οπωσδήποτε, και του χάους στη Συρία- χρωστά τη νικηφόρα προέλασή της στα πολεμικά μέτωπα και τη δημιουργία, έστω και για περιορισμένο χρόνο, «κρατικής οντότητας» σε όμορα εδάφη του Ιράκ και της Συρίας.
Ο Ταλαμπάνι και άλλοι αξιωματικοί των υπηρεσιών ασφαλείας θεωρούν βέβαιο ότι οι ίδιοι αυτοί μπαρουτοκαπνισμένοι στρατηγοί ηγούνται πλέον του -μετά την πτώση της Μουσούλης- ISIS.
Αν όντως έχουν έτσι τα πράγματα, οι πολύπειροι αυτοί στενοί συνεργάτες του Σαντάμ, δίχως να χάνουν χρόνο, ‘δείχνουν’ την πορεία εφεξής. Μόλις προ ημερών καμιά τριανταριά τζιχαντιστέςοπλισμένοι με όλμους και οπλοπολυβόλα διέσχισαν με βάρκες τον Τίγρη και επιτέθηκαν στο χωριό Ιμάμ Γκάρμπι, 70 χιλιόμετρα νοτίως της Μοσούλης. Έδρασαν αστραπιαία κι έγιναν καπνός.
«Το ‘κλειδί’ είναι η έρημος», λέει ο ο Εμάντ Ντουλαϊμι, αξιωματούχος της πολύπαθης επαρχίας Ανμπάρ. «Εκεί είναι τα κρησφύγετά τους. Στρατιωτικές επιχειρήσεις που δεν θα έχουν ως στόχο να ελέγξουν την έρημο, θα αποτύχουν», προσθέτει.
«Ο ISIS δεν έχει παρουσία ως οργάνωση στα αστικά κέντρα. Οι βομβιστές του ‘χτυπούν’ κατά μόνας· καμικάζι, παγιδευμένα αυτοκίνητα· κάθε μέρα σημειώνονται επιθέσεις», τονίζει ο Τάρεκ Γιούσεφ αλ-Ασάλ, επικεφαλής τοπικής πολιτοφυλακής. «Παρόλα αυτά, όμως» -υπογραμμίζει- «ουδείς συντονισμός των Αρχών ασφαλείας υφίσταται. Αφήστε δε που οι περισσότερες απ’ αυτές τις υπηρεσίες δεν έχουν ιδέα πώς γίνεται ο πόλεμος στην έρημο…»
