Η πολιτική που ασκείται στην Ελλάδα είναι ολότελα αποτυχημένη.
Οι επιλογές των διαχειριστών των κοινών υποθέσεων είναι κακές και τον λογαριασμό καλούνται να πληρώσουν και εκείνοι που δεν δύνανται, αλλά και οι εντελώς «αθώοι του αίματος»: τα μικρά παιδιά! Μπορεί κατά καιρούς να ηχούν οι ντουντούκες της κυβερνητικής προπαγάνδας για πλεονάσματα, για… επιτυχίες, για επιστροφή στην κανονικότητα και επιστροφή στις αγορές, αλλά οι ψυχροί αριθμοί μαρτυρούν την πικρή αλήθεια για τα χάλια στα οποία βρίσκεται η πατρίδα μας.
Οπως ανακοινώθηκε από τη Eurostat, «το 37,5% των παιδιών έως 17 ετών στην Ελλάδα κινδυνεύει από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό». Αυτά είναι τα στοιχεία που προέκυψαν για τις επιδόσεις της οικονομίας το 2016 και για τον αντίκτυπο που έχει η κατάσταση στα μικρά παιδιά.
Στο «πρωτάθλημα» της παιδικής φτώχειας, η Ελλάδα, δυστυχώς, παίρνει το χρυσό μετάλλιο στην ευρωζώνη. Μεγαλύτερα από την Ελλάδα ποσοστά σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης καταγράφουν μόνο η Ρουμανία (49,2%) και η Βουλγαρία (45,6%)!
Συν τοις άλλοις, στη χώρα μας σημειώθηκε η μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό των παιδιών που κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό μεταξύ του 2010 και του 2016.
Ολα τα προαναφερθέντα ερμηνεύουν και την αποκαρδίωση που αισθάνονται οι πολίτες και την έλλειψη ελπίδας και εμπιστοσύνης στις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και τη σταδιακή μετατροπή της Ελλάδας από χώρα σε χώρο.
Οσοι έχουν οικογένειες, μικρά παιδιά και νιώθουν να επικρέμαται της κεφαλής τους η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας, της φτώχειας, ακόμα και της πείνας, θα επιδιώξουν να μεταναστεύσουν σε μια χώρα όπου θα μπορούν τουλάχιστον να εξασφαλίσουν έναν αξιοπρεπή μισθό.
Η ακμή και η παρακμή των κρατών και των εθνών μπορεί να γίνουν ορατές κυρίως από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι. Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα (αν αφεθεί η πολιτική τάξη να λειτουργεί ασύδοτα και απερίσκεπτα) το μέλλον για τα παιδιά διαγράφεται δυσοίωνο.
