Γιατί οι δημοσκοπήσεις κάνουν (τόσο) λάθος… παντού στον πλανήτη;
Του Μάνου Οικονομίδη
Το δείγμα γραφής που έχουμε πλέον είναι… σκανδαλιστικά επαρκές για να το αγνοήσει κανείς. Προϊόντος του χρόνου, και με την παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2008 να έχει προσλάβει σύνθετες και πολυεπίπεδες αντοχές, που αγγίζουν κάθε λαό και κοινωνία στον πλανήτη, η επιστήμη των δημοσκοπήσεων… σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Με πολύ πρόσφατα και ακραία ηχηρά παραδείγματα την… αστοχία υλικού των δημοσκοπήσεων στη Μεγάλη Βρετανία για το Brexit και στην Ισπανία για τις βουλευτικές εκλογές και την κοινωνική απήχηση-δυναμική των Podemos, είναι προφανές και αυταπόδεικτο ότι… κάτι δεν πηγαίνει καλά με τις μετρήσεις καταγραφής της κοινής γνώμης.
Φταίνε οι δημοσκόποι; Και ναι… και όχι. Φυσικά και δεν κατάφεραν να εξελίξουν τις μεθόδους τους, ώστε να διαβάζουν σωστά και με επάρκεια τα τρέχοντα κοινωνικά ρεύματα, μάλλον όμως περισσότερο πρωταγωνιστικό ρόλο στη “μεγάλη πλάνη” διαδραματίζουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν πουθενά οι ζώσες κοινωνίες δεν… λένε την αλήθεια στους δημοσκόπους. Λες και ένα υποσυνείδητο και σιωπηλό κίνημα απαξίωσης των μετρήσεων προθέσεων της κοινής γνώμης, επιχειρεί να κινητροδοτήσει μια μεγάλη αλλαγή.
Να αιφνιδιάσει το υπάρχον πολιτικό και κομματικό σύστημα σε κάθε κοινωνία, να το απαξιώσει, και κατά αυτόν τον τρόπο να πετύχει ευκολότερα την αποδόμησή του. Επομένως και την ανατροπή του.
Έχει και τα καλά της η παγκοσμιοποίηση. Δυσκολεύεσαι να αντέξεις στον πειρασμό να ακολουθήσεις το παράδειγμα μιας δράσης ακτιβισμού που έγινε… λατρεία: Ξεγέλασε και εσύ τους δημοσκόπους. Μπορείς…
