Η Siemens και ο Νόμος για την διαφθορά στις Τριτοκοσμικές Χώρες
Στο μυαλό των σανοφάγων, η Siemens, μία εταιρεία θρύλος, εξαναγκάζει τους πολιτικούς να παίρνουν μίζες. Ποτέ δεν περνάει από το μυαλό των σανοφάγων ότι ίσως η Siemens, αλλά και η κάθε Siemens, αν δεν δώσει μίζες στις πολιτικές νομενκλατούρες των χωρών με υψηλή διαφθορά δεν θα πάρει καμία δουλειά.
Και για την ακρίβεια η Siemens δεν χρειάζεται καν να δώσει μίζες. Η Siemens, και η κάθε Siemens, μπορεί απλά στις χώρες που έχουν διεφθαρμένα πολιτκά συστήματα να τοποθετεί ένα άνθρωπο αποδεκτό από την εκεί πολιτική νομενκλατούρα.
Και ένα προϊόν που για παράδειγμα η εταιρεία το πουλάει σε χώρες με διαφανείς διαδικασίες 10 ευρώ, ο άνθρωπος αυτός θα της λέει να το πουλάει στην χώρα του για 13 ευρώ (υπερτιμολόγηση), και τα 3 ευρώ θα τα παίρνει αυτός σαν μπόνους, και θα τα μοιράζει στην πολιτική νομενκλατούρα.
Στην Ευρώπη μάλιστα και στις ΗΠΑ έχουν αποδεχτεί ότι αν δεν επιτρέπουν στις εταιρείες τους να δίνουν μίζες όταν κάνουν δουλειές στις υποανάπτυκτες χώρες, θα έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα έναντι των Κινεζικών, Ρωσικών, Ιρανικών και Αραβικών εταιρειών. Γι’αυτό και σε κάποιες περιπτώσεις αποδέχονται στα έξοδα κάποια ποσά ως μίζες, χωρίς να απαιτούνται δικαιολογητικά.
Όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο του Economist, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη θεωρούσαν δεδομένο ότι ένα ποσοστό του τζίρου των εταιρειών, για τις δουλειές τους σε υποανάπτυκτες χώρες, οι εταιρείες τους θα έπρεπε να το δίνουν για μίζες στις πολιτικές νομενκλατούρες των εκεί χωρών. Βλέπε Economist “The anti-bribery business”, Μάρτιος 2015
Όπως γράφει ο Economist, από το 2007 και μετά άρχισαν οι ΗΠΑ να γίνονται πιο αυστηρές με τα λαδώματα στις τριτοκοσμικές χώρες, και σιγά σιγά ακολουθούν και οι Ευρωπαίοι (Foreign Corrupt Practices Act). Βλέπετε στον πίνακα τουEconomist ότι στις ΗΠΑ τα πρόστιμα για λαδώματα στις τριτοκοσμικές χώρες αυξήθηκαν από τα 50 εκ δολάρια το 2005 σε 1.6 δις το 2014.
Πίνακας Economist
Εγώ νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ και η ΕΕ δίνουν μεγάλο προβάδισμα στις κρατικές εταιρείες της Κίνας, της Ρωσίας, του Ιράν και των Αράβων, ειδικά στον τομέα της ενέργειας. Οι κρατικές εταιρείες αυτών των χωρών έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να δραστηριοποιηθούν ακόμη και σε χώρες με γενοκτονίες.
Οι Κινέζοι έχουν ως αρχή τους να μην “ανακατεύονται” στις υποθέσεις των άλλων χωρών, που σημαίνει να μην ασχολούνται με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες που δραστηριοποιούνται οικονομικά, όσο μεγάλες και να είναι αυτές οι παραβιάσεις. Στην Κίνα, αλλά και σε όλες τις σοσιαλιστικές και Ισλαμικές δημοκρατίες δεν μπορείς να ασκήσεις κριτική στο καθεστώς, άρα το καθεστώς μπορεί να κάνει ότι θέλει.
Αντιθέτως, όταν οι ΗΠΑ ή οι χώρες της Ευρώπης δραστηριοποιούνται σε χώρες όπου υπάρχουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Άραβες, οι Ιρανοί, ή όποιοι τέλος πάντων διεκδικούν τις εκεί επενδύσεις, ενεργοποιούν τους πράκτορες τους στις χώρες αυτές, καθώς και τα ΜΜΕ που ελέγχουν, και ξεσηκώνουν τον κόσμο.
Συν το ότι οι κρατικές εταιρείες τέτοιων χωρών μπορούν να βάζουν πάνω στο τραπέζι ως ανταλλάγματα και τις πωλήσεις όπλων, ή την διπλωματική στήριξη, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας των ΗΠΑ και της Βόρειας Ευρώπης.
Επομένως το να μην επιτρέπεις στις Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές εταιρείες να δίνουν μίζες στις Ισλαμικές και σοσιαλιστικές δημοκρατίες είναι για αυτές ένα ακόμη μειονέκτημα στην κόντρα τους με τις Κινεζικές, Ρωσικές, Αραβικές και Ιρανικές εταιρείες.
Να προσθέσω ότι όταν μιλάμε για τριτοκοσμικές χώρες δεν μιλάμε για Ευρώπη. Δεν μπορείς δηλαδή να ισχυριστείς ότι έδωσες μίζα στην Ελλάδα και δεν τρέχει τίποτα. Καλώς ή κακώς μιλάμε για Αφρική και Ασία κυρίως.
