Το ΠΑΣΟΚ αρνείται να κατεβάσει τα «παντελόνια». Επί της ουσίας αρνείται να εφαρμόσει δεσμεύσεις τις οποίες έχει αναλάβει με υπογραφές.
Αυτά παθαίνουν όσοι πολιτεύονται με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις και τις επικείμενες εκλογές και όχι κάποιο στρατηγικό σχέδιο. Όσο θα πλησιάζει προς το εκλογικό όριο του 3% τόσο θα μιμείται το ΣΥΡΙΖΑ στη δημαγωγία και τις ηχηρές δηλώσεις που είναι κενές περιεχομένου.
Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ όσο προηγείται στις δημοσκοπήσεις και πλησιάζει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, τόσο προσπαθεί να μαζέψει τα «ασυμμάζευτα». Δηλαδή, τις περιχαρακώσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη που διαβλέπει την ευκαιρία η Ελλάδα να αποτελέσει το πετραδάκι στα γρανάζια του παγκόσμιου καπιταλισμού, έχοντας ξεχάσει πως δεν υπάρχει πλέον μεγάλη πατρίδα των σοβιέτ που μπορεί να επωφεληθεί από αυτό και να αλλάξουν οι παγκόσμιες ισορροπίες.
Ο κ. Τσίπρας ήρθε στη ρήξη με την ισπανική El Pais για τον τρόπο που αποδόθηκαν δηλώσεις του.
Η συντάκτης της εφημερίδας του απέδωσε την επιθυμία, τρόικα και κυβερνήσεις των χωρών που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, άρα δέχθηκαν τα Μνημόνια, να παραπεμφθούν ενώπιον ευρωπαϊκού ή διεθνούς δικαστηρίου, προκειμένου να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.
Στη συνέχεια διέψευσε και ανασκεύασε μιλώντας για πολιτική λογοδοσία όλων εκείνων που οδήγησαν ευρωπαϊκές χώρες σε ανθρωπιστική κρίση.
Αν η Τρόικα συμπεριφέρθηκε σαν κατακτητής παραβιάζοντας την εθνική κυριαρχία, με «κατοχικές» δυνάμεις τις κατά τόπους μνημονιακές κυβερνήσεις όπως προπαγανδίζει στο εσωτερικό μαζί με τους «Καμένους» και τη Χρυσή Αυγή τα τέσσερα τελευταία χρόνια, η δίκαιη εξέλιξη είναι το διεθνές δικαστήριο.
Αν η φτώχεια, η εξαθλίωση και η χρεοκοπία προέκυψαν εξαιτίας της εφαρμογής του μνημονίου και όχι το μνημόνιο, η φτώχεια και εξαθλίωση εξαιτίας της χρεοκοπίας του μοντέλου που θέλει να αναστήσει στην προ του 2010 μορφή, τότε η σωστή απάντηση είναι η παραπομπή στο διεθνές δικαστήριο.
Υπάρχει λοιπόν μια προσπάθεια αντιστροφής των ρόλων, η μεν κυβέρνηση μέσω του ΠΑΣΟΚ στην προκειμένη περίπτωση, να βγει από τα μνημόνια και του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πλευρά να προετοιμάσει την είσοδο στα μνημόνια.
Κάτι ανάλογο με αυτό που έκανε ο κ. Σαμαράς με τα Ζάππεια όσο ήταν αντιπολίτευση και την αλλαγή πλεύσης όταν ήρθε στην κυβέρνηση.
Το θέμα είναι όμως πως εκτός από τον πολιτική, τις εκλογές και τη δημαγωγία υπάρχει και η πραγματική οικονομία. Υπάρχει το ασφαλιστικό των 3 εκατ. συνταξιούχων και ενδεχομένως λιγότερων εργαζομένων με πλήρη απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχει η χαμηλή απόδοση του δημόσιου τομέα που δεν αξιολογείται. Υπάρχει η παύση καταβολής φόρων και εισφορών που αυξάνεται παρά τις ρυθμίσεις. Υπάρχουν όλα αυτά τα οποία το πολιτικό σύστημα αρνείται καν να συζητήσει για την αντιμετώπισή τους.
Με λίγα λόγια υπάρχει ο κίνδυνος δημοσιονομικής και ασφαλιστικής κατάρρευσης (πριν ή μετά τις εκλογές είναι αδιάφορο…) και αυτοί ασχολούνται με το πώς θα κρατήσουν ή θα αρπάξουν την εξουσία…
Η τρόικα εκτιμά πως η εφαρμογή της ρύθμισης των 100 δόσεων θα αυξήσει το δημοσιονομικό κενό του 2015 από 2,5 δισ. σε 3,5 δισ. ευρώ.
Αν προκύψουν πρόωρες εκλογές στις αρχές του 2015 το κενό θα μείνει στα 2,5 δισ. ευρώ ή θα εκτιναχθεί; Αν λάβει κανείς υπόψη τι συμβαίνει σε χρονιές εκλογών θα εκτιναχθεί, γιατί πολλοί θα σταματήσουν να πληρώνουν και οι επιχειρήσεις θα αναβάλλουν δαπάνες για προμήθειες.
Είμαι βέβαιος πως κανένας δεν εξετάζει τι θα κάνει στην περίπτωση που του χρόνου του λείπουν 5-10 ή και 15 δισ. ευρώ, όχι για τους τόκους, αλλά για συντάξεις και μισθούς.
Τα «παιδία» της ελληνικής πολιτικής σκηνής… παίζει λοιπόν, αγνοώντας πως αυτό που πετάνε ο ένας στο άλλο σαν μπαλάκι του τένις είναι απασφαλισμένη χειροβομβίδα.
