Mόνο παρέλαση δεν είναι αυτό που αποκαλεί έτσι η κυβέρνηση και γενικότερα το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Όταν κυρίαρχο στοιχείο είναι οι χιλιάδες αστυνομικοί που γράφουν υπερωρίες για να προστατεύσουν τους «επισήμους» από τις… θερμές εκδηλώσεις του λαού τους(!).
Όταν παντού υπάρχουν κάγκελα ώστε πρακτικά και συμβολικά οι απλοί πολίτες να μένουν όσο το δυνατόν μακρύτερα από τους εκπροσώπους της πολιτείας, της κυβέρνησης και της αυτοδιοίκησης, αλλά και από τους παρελαύνοντες, τότε καμιά παρέλαση δεν έχει νόημα.
Αυτές οι εκδηλώσεις, που γίνονται σε στενό οικογενειακό κύκλο, λίγοι επίσημοι και μερικοί συγγενείς τους, πέντε κάμερες, επτά μικρόφωνα και δέκα φωτογράφοι, δεν έχει νόημα να συνεχίζονται.
Εύλογα ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, βλέποντας όλες αυτές τις θλιβερές εικόνες, αναρωτήθηκε: «Γιατί τις κάνουμε τις παρελάσεις; Για να τις βλέπουμε μεταξύ μας;».
Και επειδή σε καμία χώρα του κόσμου οι παρελάσεις δεν γίνονται για να τις βλέπουν οι επίσημοι «μεταξύ τους» και να αλληλοσυγχαίρονται για την επιτυχημένη διεξαγωγή τους, όπως -επίσης- σε καμία χώρα του κόσμου δεν νοείται παρέλαση χωρίς την ενεργό, άμεση και απρόσκοπτη συμμετοχή των πολιτών, αυτές τις εικόνες δεν πρέπει να τις ξαναδούμε.
Γιατί μπορεί θέλοντας να τονώσει το φρόνημα των πολιτών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας να δηλώνει «δεν θα μας νικήσουν. Υποφέρουμε και το ξέρω. Αλλά δίνουμε τη μάχη για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα και θα τα ξεπεράσουμε», αλλά τέτοιες παρελάσεις με τέτοια αντιμετώπιση των πολιτών δεν επιτρέπουν καμιά αισιοδοξία.
Όταν τα κυβερνητικά στελέχη δείχνουν τέτοιο φόβο για το λαό, όταν προσπαθούν με κάγκελα και αστυνομικούς να τον κρατήσουν όσο μακρύτερα γίνεται από εκεί που βρίσκονται οι ίδιοι, δεν καταδεικνύεται η ικανότητα της χώρας να ξεπερνά τα προβλήματα, αλλά αντίθετα η ικανότητά τους πλάι στα πολλά και σημαντικά που καθημερινά αντιμετωπίζουμε να δημιουργούν και νέα!
Υπό αυτή την έννοια και με δεδομένη τη στάση των κυβερνώντων και τη φοβία που δείχνουν σε κάθε ευκαιρία για τους πολίτες, νίκες δεν πρόκειται να έρθουν.
Γιατί αυτοί που παίρνουν αποστάσεις από το λαό ακόμη και στις παρελάσεις, αυτοί που βγαίνουν από τα γραφεία τους μόνον όταν «πρέπει», αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται τι εικόνα δίνουν και τι μηνύματα στέλνουν, δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτούν το παραμικρό με τους δανειστές.
Πηγή enet
