Ἕνα καὶ μόνον διεπίστωσα, κατὰ τὴν διάρκεια προετοιμασίας τοῦ συλλαλητηρίου τῆς Θεσσαλονίκης γιὰ τὴν Μακεδονία μας. Εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἴδιο ποὺ διαπιστώνω τώρα, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προετοιμασίας τοῦ ἀντιστοίχου συλλαλητηρίου τῶν Ἀθηνῶν: ὁ κόσμος δὲν κατεβαίνει στὰ συλλαλητήρια διότι χρειάζεται κομματικὲς ὀμπρέλες, παρὰ μόνον διότι ἀντιλαμβάνεται καὶ συναισθάνεται τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχει ἡ Μακεδονία μας, ἀλλὰ καὶ ὅλη ἡ Ἑλλάς!!!
Μποροῦμε λοιπόν, ὡς ἄτομα, νὰ ἔχουμε τὶς ὅποιες κομματικὲς ἀπόψεις καὶ νὰ θεωροῦμε πὼς τὸ τάδε κόμμα ἢ ἡ δείνα «ἰδεολογική» παράταξις ἐκπροσωπεῖ τὰ ἀτομικά μας πιστεύω. Καὶ πολὺ καλὰ κάνουμε καὶ εἶναι δικαίωμά μας κάτι τέτοιο καὶ καλὸ εἶναι, ἐπὶ τέλους, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς κάτι τέτοιο εἶναι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἀτομική μας ὑπόθεσις καὶ οὐδόλως ἀφορᾶ στὰ ὅσα αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὰ Ἐθνικά μας θέματα ἐπιτάσσουν νὰ πράξουμε!!!
Ἡ συμμετοχή μας λοιπὸν στὸ συλλαλητήριον εἶναι προσωπική μας ἐπιλογὴ καὶ ἐπιβάλλεται, γιὰ ὅσους τέλος πάντων ἀντιλαμβάνονται τὰ χρεώδη, πὼς δὲν γίνεται νὰ χρησιμοποιηθῇ ἀπὸ κομματομάγαζα γιὰ νὰ προβληθοῦν οἱ ὅποιες θέσεις τους. Ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον πράγματι πιστεύουμε πὼς ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθοῦμε σοβαρὰ καὶ εὐσυνειδήτως μὲ τὴν ὑπεράσπισιν τῶν πατριωτικῶν μας θέσεων, ἐπὶ τέλους θὰ πρέπη νὰ τὸ κάνουμε μὲ ἕναν καὶ μόνον γνώμονα: τὴν ἀκομμάτιστο καὶ ἀν-ἰδεολόγητο καὶ ἀνένταχτο ἰδιότητά μας ὡς πολῖτες. Κάθε χρῶμα, κόμμα, ἰδεοληψία ἢ ὅ,τι ἄλλο μᾶς ἔρχεται στὴν κεφαλὴ εἶναι καὶ ἄκαιρον καὶ περιττόν. Δουλειά μας τώρα εἶναι νὰ στείλουμε μηνύματα ἐθνικῆς ἑνότητος καὶ ὄχι νὰ παίξουμε στὰ πολιτικοκομματικὰ ὑβρεολογήματα ὡς προβατάκια.
Γιὰ τὸν ἴδιον λοιπὸν λόγο ποὺ «δεξιοί», «κεντρῶοι» καὶ «ἀριστεροί» (ναί, ὑπάρχουν δυναμικὰ πολλοὶ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς μέσα στὶς ἐν λόγῳ διοργανώσεις) ἀποφασίζουν νὰ συμμετάσχουν στὰ συλλαλητήρια, ἐγκαταλείποντας προσωρινῶς τὰ «ἰδεολογικά» τους στεγανά, ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νὰ ξεχάσουμε στὰ σπίτια μας τὶς ὅποιες κομματικο-πολιτικὲς ἐπιλογές μας καὶ προτιμήσεις μας. Ἐδῶ δὲν συμμετέχουμε γιὰ νὰ «ζυγισθοῦν» οἱ κομματικὲς δυνάμεις ἀλλὰ γιὰ νὰ συνυπολογισθῇ ἡ Ἐθνική μας συνείδησις καὶ ἀξίωσις, ὡς κάτι ἑνιαῖον καὶ δυναμικό.
Ὅσοι ἐπιλέξουν νὰ κατέλθουν (καί) στὸ ἐπόμενον συλλαλητήριον μὲ γνώμονα νὰ προβάλουν τὰ κομματικά τους μαγαζάκια, νὰ θεωροῦμε πὼς τὸ κύριον αἴτιον τῆς συμμετοχῆς τους θὰ εἶναι ἡ χειραγώγησις τῶν …«ἀπολωλότων» καὶ ἀνεντάκτων. Οὐδὲ μία σχέσις μὲ πατριωτισμὸ καὶ ἐθνικὲς συνειδήσεις.
Προσοχὴ λοιπόν!
Ἀρκετὰ μὲ τοὺς πάτρωνες…
Σημείωσις
Τὸ «καμπανάκι» κτυπᾶ κυρίως γιὰ τὴν χρυσῆ αὐγή, ποὺ μὲ τὸν τρόπο ἐμφανίσεώς της στὸ συλλαλητήριον τῆς Θεσσαλονίκης ἀπέδειξε, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, πὼς ἀναζητᾶ ψηφοφόρους ἀφ΄ ἑνός, ἐνᾦ παραλλήλως, μὲ τὰ ἀρκουδοκαμώματά της ἀπωθεῖ ἀπὸ τὶς πατριωτικὲς θέσεις τὸν κάθε, στοιχειωδῶς, σκεπτόμενον συμπολίτη μας, ὠθώντας τον πρὸς τοὺς κούληδες, τοὺς φαήλους καὶ τοὺς ΑΝΕΛικοὺς ξεπεσμένους.
Ἐάν, ἀκόμη καὶ τώρα, κάποιοι ἐξ αὐτῶν ἀντιλαμβάνονται τὴν ἀνάγκη προασπίσεως τῶν Ἐθνικῶν μας θέσεων, ἂς ἀποφασίσουν ἐπὶ τέλους νὰ κατεβοῦν μόνον ὡς πολῖτες κι ὄχι ὡς μαντρόσκυλα.
