Η ευθύνη μας…
Ούτε τον ελληνολάτρη Ομπάμα δεν πείσαμε να ψελλίσει για την Κύπρο τις λέξεις: Δημοκρατία, Ελευθερία και Δικαιοσύνη
Του Πανίκου Παναγιώτου
Κάθε φορά που εκλέγεται ή διορίζεται ένας ομογενής σε πολιτική θέση στις Ηνωμένες Πολιτείες συνηθίζουμε να αναδεικνύουμε την ελληνική καταγωγή του και οτιδήποτε αφορά τις σχέσεις του με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Δεν είναι παράλογο και το ίδιο κάνουν ΜΜΕ άλλων χωρών όταν ένας «δικός τους» διακρίνεται στα αμερικανικά πολιτικά ή καλλιτεχνικά δρώμενα.
Η προβολή όμως ενός τέτοιου ατόμου και η ανάδειξη στοιχείων που τον συνδέουν με τις ρίζες του δεν έχει καμία σχέση με τις υπερβολικές -τις πλείστες φορές- εκτιμήσεις ότι η εκλογή ή ο διορισμός σε νευραλγικό πόστο ενός Ελληνοαμερικανού σημαίνει αυτόματα και «θετική εξέλιξη» για τα ελληνικά θέματα στην Ουάσιγκτον.
Οι ομογενείς, στην πλειονότητά τους, που ανέλαβαν κάποιο ομοσπονδιακό ή πολιτειακό ή δημοτικό αξίωμα βοήθησαν -άλλοι σε μικρότερο κι άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό- να προωθηθούν κάποια ζητήματα που αφορούσαν τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Παράλληλα, υπάρχουν και μη ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί πολιτικοί οι οποίοι υπερασπίζονται τις ελληνικές θέσεις και μερικοί απ’ αυτούς πιο επίμονα, πιο δυναμικά και πιο αποφασιστικά.
Αλλά, όλοι τους -κι αυτό θεωρείται αυτονόητο- λειτουργούν πρώτα με βάση τις προτεραιότητες και τα συμφέροντα της χώρας τους. Αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε για να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις.
Το ενοχλητικό στοιχείο της «όλης ιστορίας» είναι η προσπάθεια από μέρους κάποιων κύκλων και οργανισμών για «εκμετάλλευση» ατόμων που ανήκουν στις δύο προαναφερόμενες κατηγορίες -ομογενείς και φιλέλληνες πολιτικοί- με σκοπό την αποκόμιση διαφόρων οφελών που δεν αφορούν την ελληνοαμερικανική κοινότητα ή την Ελλάδα ή την Κύπρο, με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας να μένουν μόνο οι βραβεύσεις και τα αλληλολιβανίσματα.
Αφορμή για τα προαναφερθέντα αποτελεί η πρόσφατη επίσκεψη στην Αθήνα του Μπαράκ Ομπάμα.
Όταν ένας Αμερικανός Πρόεδρος επισκέπτεται την Ελλάδα και μιλά με θαυμασμό και αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά την ίδια στιγμή αποφεύγει επιδεικτικά να αναφερθεί στην τουρκική κατοχή και στην ανάγκη για εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και στην περίπτωση της Κύπρου, τότε αναδεικνύεται μια δυσάρεστη κατάσταση που αφορά την Ομογένεια και με ευθύνες της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Η αλήθεια λοιπόν είναι γυμνή και αψεγάδιαστη:
Ούτε τον ελληνολάτρη Μπαράκ Ομπάμα, όταν βρέθηκε μέσα στην ελληνική πρωτεύουσα, στην κοιτίδα και το λίκνο του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού, δεν καταφέραμε να ψελλίσει -όταν μίλησε για το Κυπριακό- τις λέξεις: Δημοκρατία, Ελευθερία και Δικαιοσύνη.
