ΗΠΑ: Debate στη χώρα του reality
Γράφει ο Στρατής Αγγελής
Αν μη τι άλλο, ο Τζέρι Σπρίνγκερ ξέρει από τηλεόραση. Πιάνει εδώ και χρόνια τον σφυγμό μιας μερίδας Αμερικανών τηλεθεατών, διαμορφώνει προς το χειρότερο την τηλεκουλτούρα της χώρας, στήνοντας στο στούντιο καυγάδες μεταξύ αντρόγυνων, απατημένων εραστών κ.λπ.
«Η Χίλαρι Κλίντον ανήκει στον Λευκό Οίκο. Ο Ντόναλντ Τραμπ ανήκει στη δική μου εκπομπή». Με αυτό το μήνυμα στο Τwitter o βασιλιάς των σκουπιδιών της αμερικανικής τηλεόρασης (trash TV) Τζέρι Σπρίνγκερ έβγαλε την πρώην πρώτη κυρία της Αμερικής νικήτρια στην τηλεμαχία με τον μεγιστάνα των ακινήτων και πρωταγωνιστή της reality TV.
Αν μη τι άλλο, ο Τζέρι Σπρίνγκερ ξέρει από τηλεόραση. Πιάνει εδώ και χρόνια τον σφυγμό μιας μερίδας Αμερικανών τηλεθεατών, διαμορφώνει προς το χειρότερο την τηλεκουλτούρα της χώρας, στήνοντας στο στούντιο καυγάδες μεταξύ αντρόγυνων, απατημένων εραστών κ.λπ. Οι προσκεκλημένοι έρχονται στα χέρια, σεκιουριτάδες τούς χωρίζουν, ενώ το κοινό αποθεώνει τον παρουσιαστή φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του: Jerry! Jerry! Το ίδιο φωνάζουν οι θεατές όταν ξεσπούν καυγάδες μέσα στο γήπεδο των New York Yankees. Γόνος Εβραίων προσφύγων από τη Γερμανία, πρώην δήμαρχος του Σινσινάτι (παραιτήθηκε μετα από ροζ σκάνδαλο) και αποτυχημένος πολιτευτής των Δημοκρατικών, ο Τζέρι Σπρίνγκερ δεν είχε κρύψει την υποστήριξη του προς τη Χίλαρι Κλίντον.
Αλλά είναι άνθρωποι σαν τον Σπρίνγκερ που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στις εκλογές του Νοεμβρίου και να στερήσουν πολύτιμες ψήφους από τον υποψήφιο της λαϊκιστικής Δεξιάς. Γιατί απλά παίζουν στο γήπεδό του, εκεί όπου τα καραμπινάτα ψέματα νικούν τα λογικά επιχειρήματα, εκεί όπου η οργή του κόσμου για την ανισότητα, τα χαμένα μεροκάματα και τα καθημερινά αδιέξοδα βρίσκει διέξοδο στην αντισυστημική ψήφο χωρίς πολλές και βαριές αναλύσεις.
Στη χώρα των μεταναστών, ο ρατσισμός κερδίζει έδαφος και έχει πλέον ως επίσημο πολιτικό εκφραστή τον Τραμπ. Χωρίς προσχήματα, χωρίς συγγνώμες, χωρίς άλλοθι. Απομονωτισμός, νόμος και τάξη, ένα τείχος στα σύνορα με το Μεξικό -όπως το «τείχος ασφαλείας» των Ισραηλινών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη- λιγότεροι φόροι (για τους πλούσιους), αυτή είναι εν ολίγοις η συνταγή Τραμπ για να ξαναγίνει μεγάλη η Αμερική. Την καλλιεργούν χρόνια τώρα ακροδεξιοί τηλεσχολιαστές και ραδιοσχολιαστές στη «βαθιά» Αμερική μαζί με κηρύγματα κατά των αμβλώσεων και της διαφορετικότητας σε όλα τα επίπεδα, και βέβαια υπέρ της οπλοκατοχής.
Από την άλλη πλευρά, η Χίλαρι Κλίντον, σύμβολο του πολιτικού κατεστημένου της Ουάσιγκτον, των χρηματιστών της Wall Street, της μιντιοκρατίας, αλλά και των μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών στην Υγεία, στην πρόνοια, στα εργασιακά που επιχείρησαν ο σύζυγός της και ο Μπάρακ Ομπάμα, ομολογουμένως χωρίς θεαματικά αποτελέσματα. Οι μεγάλες ασφαλιστικές, οι βιομηχανίες, οι πολυεθνικές είχαν και θα έχουν το πάνω χέρι. Το ίδιο και τα γεράκια του Πενταγώνου. Ο Μπέρνι Σάντερς στηρίζει τη Χίλαρι για να κλείσει τον δρόμο του Τραμπ προς τον Λευκό Οίκο, αλλά στα κινήματα βάσης επικρατεί παγωμάρα.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την τηλεμαχία έδειξαν νίκη της Κλίντον. Αλλά, προσοχή, ο Τραμπ κέρδισε στα σημεία στο πρώτο ημίωρο, εκείνο που βλέπουν οι περισσότεροι τηλεθεατές. Μετά κουράζονται και πάνε για ύπνο ή αλλάζουν κανάλι. Η πολεμοκάπηλος θα νικήσει τον τρελό, προβλέπει ο Όλιβερ Στόουν, αλλά ο σκηνοθέτης δεν μπορεί να απευθυνθεί στον μέσο Αμερικανό, πόσο μάλλον να τον πείσει. Ο Τζέρι Σπρίνγκερ μπορεί να το κάνει, δυστυχώς.
