Η Κατριβάνου, η ΤΙΝΑ και η… θεία φώτιση
Γράφει ο Βαγγέλης Δεληπέτρος
Η παραίτηση της βουλευτού μας γλίτωσε από τις επιθεωρησιακές ατάκες των συναδέλφων της και γελοίους πανηγυρισμούς αλλά αποκάλυψε και το έλλειμμα πολιτικής των «πολιτικών στελεχών»
Το «ναι επί της αρχής, όχι στον κόφτη και στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων» της μέχρι προχτές βουλευτή του Σύριζα Βασιλικής Κατριβάνου έγινε δεκτό με ποικίλες αντιδράσεις, θετικές, αρνητικές, αμήχανες, ενθαρρυντικές ή απαξιωτικές. Συζητήθηκε πάντως.
Παρά την μεγάλη συζήτηση όμως, νομίζω ότι υποτιμήθηκε μια βασική, σημαντική διάσταση της ψήφου της που είναι ούτως ή άλλως θετική: ότι ξαναέβαλε στη συζήτηση την συνταγματική πρόβλεψη πως κάθε βουλευτής «έχει απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση».
Γιατί τα τελευταία χρόνια, και ειδικά μετά την αποδοχή των μνημονίων από την συντριπτική πλειονότητα των κομμάτων εντός και εκτός κοινοβουλίου, αυτή η βασική αρχή της Δημοκρατίας βρίσκεται υπό διωγμό, σε μια καταφανή προσπάθεια αντικατάστασής της από την «κομματική» ή, εσχάτως από την «ευρωπαϊκή (υπερκομματική) συνείδηση».
Από εκεί και πέρα, η παραίτηση της κ. Κατριβάνου, παρά τα όσα αντίθετα ελέχθησαν, ήταν μονόδρομος: και διότι εξελέγη με λίστα και όχι με σταυρό, δηλαδή χωρίς άμεση προσωπική στήριξη από τους πολίτες, και διότι από τον Σύριζα αλλά και από τα υπόλοιπα κόμματα απουσιάζει κάθε έννοια ουσιαστικής εσωκομματικής δημοκρατίας, όσο κι αν κρατούνται (κάποτε κάποτε) κάποιοι δημοκρατικοί «τύποι» για το φαίνεσθαι.
Με απλά λόγια, και αυτό έχει ευρύτερη σημασία, οι όποιες απόψεις της κ. Κατριβάνου για τη «συνεχή επιτροπεία», τα «ασφυκτικά περιθώρια άσκησης πολιτικής» και για τα «προσωπικά και πολιτικά αδιέξοδα» συζητήθηκαν, αν και όσο συζητήθηκαν, μεταξύ αυτής, των συνεργατών τους και ενός αντικειμενικά μικρού τμήματος του Σύριζα.
Σε κάθε περίπτωση αυτά τα σημαντικά για όλους μας ζητήματα, τα οποία σύμφωνα με την βουλευτή «ακυρώνουν την δυνατότητα να αλλάξουμε την ζωή μας», δεν ήταν –με ευθύνη και της βουλευτού και των συνομιλητών της- το αντικείμενο μιας συνολικότερης συζήτησης, τόσο στο κυβερνών κόμμα όσο και στην κοινωνία.
Όταν όμως τέτοια ζητήματα, που ομολογημένα οδηγούν σε αδιέξοδο, δεν συζητιούνται αλλά μένουν στο ημίφως, είναι λογικό πολιτικά στελέχη σαν την κυρία Κατριβάνου να καταλήγουν στην ΤΙΝΑ, μέσω διατυπώσεων του τύπου «Αδυνατώ να σκεφτώ οποιαδήποτε εναλλακτική». Σαν η εκπόνηση εναλλακτικής τακτικής και στρατηγικής να είναι κάτι που έρχεται από… θεία φώτιση, όταν ανέβεις σε κάποιο κομματικό « Όρος Σινά» ή επισκεφτείς ακτιβιστικούς «Άγιους Τόπους»!
Είναι δεδομένο ότι η συγκεκριμένη βουλευτής έχει να παρουσιάσει αξιοσημείωτη δράση στα κινήματα δικαιωμάτων και αλληλεγγύης. Είναι λοιπόν απορίας άξιο πώς η συνάντηση σε αυτά με άλλους πολίτες, η όσμωση με τις απόψεις τους, η δοκιμασία στην πράξη της μιας ή της άλλης πρότασης και η κριτική αποτίμηση των όποιων πρωτοβουλιών που πιθανότατα τις τροποποίησε ή οδήγησε σε επανεξέτασή τους, δεν δίδαξε τίποτε την βουλευτή αλλά και όσους «συμπορεύτηκαν μαζί της».
Αποσυνδέοντας όμως την πολιτική από την καθημερινότητα, και θεωρώντας «άλλο» την δράση για τα δικαιώματα και την αλληλεγγύη και άλλο τις κεντρικές πολιτικές παρεμβάσεις, μπορούν ίσως ορισμένα στελέχη του Σύριζα να… επιμηκύνουν την στελεχική τους διαδρομή αλλά, ταυτοχρόνως, εντείνουν τα προσωπικά και πολιτικά τους αδιέξοδα και εμπεδώνουν την ΤΙΝΑ για όλους μας.
Και δυστυχώς για την κ. Κατριβάνου, αυτά τα αδιέξοδα αποτυπώνονται και στο κείμενο της παραίτησής της, που έχει πολλές αναφορές στους συνεργάτες της, τον περίγυρό και τους ψηφοφόρους της, αλλά ούτε μια λέξη για τους «πολίτες» ή τον «λαό» αυτής της χώρας, τους απλούς ανθρώπους αυτού του τόπου. Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και για την ίδια και για την τάση των «53» και για τον όλο Σύριζα.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Πηγή: news247
