Προς: Tον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο και τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα
Κοιν. Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και
Αρχηγούς όλων των Πολιτικών κομμάτων
Όλα τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων
Υφυπουργό Παιδείας: κυρία Σία Αναγνωστοπούλου
Πρόεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου: κ. Κλήμη
Ναυρίδη
Οκτώβριος, 2015
Εξοχώτατοι,
Η πρόταση της κ. Αναγνωστοπούλου, υφυπουργού Παιδείας, να απλοποιηθεί η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών‒πράγμα το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σταδιακά στην κατάργηση του μαθήματος‒έγινε αφορμή πολλών συζητήσεων. Θέλουμε να επισημάνουμε οτι εφόσον η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, η περιθωριοποίηση ή και τελική κατάργηση των Θρησκευτικών θα συνιστούσε μια αντιδημοκρατική επιβολή της θέλησης μιας μειοψηφίας. Το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία είναι σημαντικό για την διατήρηση μιας παράδοσης που έχει παίξει και παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ταυτότητα και συνοχή του έθνους μας, και η εξάλειψη της οποίας θα συντελούσε στη δημιουργία μιας κοινωνίας ιδιοτελών ατόμων που δεν έχουν την αίσθηση της κοινωνικής ενότητας και της αλληλεγγύης.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βελτιώσεις στην Παιδεία και προσαρμογές ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας είναι απαραίτητες. Όμως οταν κάτι λειτουργεί σωστά, δεν το αλλάζεις. Αλλαγή δεν σημαίνει απαραίτητα βελτίωση και πρόοδος. Δυστυχώς, έχουν γίνει πολλές άχρηστες και επιζήμιες αλλαγές στο διδακτικό υλικό στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα τελευταία 30~35 χρόνια, και οι συνέπειες στη μόρφωση των νέων μας έχουν γίνει εμφανείς. Η Παιδεία στην Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη αναδιοργάνωσης, με κύριο σκοπό τα Ελληνόπουλα να μαθαίνουν την γλώσσα τους και να είναι ικανά να γράφουν Ελληνικά χρησιμοποιώντας Ελληνικά γράμματα και όχι λατινικούς χαρακτήρες. Η ικανότητα ορθογραφίας δεν μπορεί να αποκτηθεί χωρίς γνώση γραμματικής και ετυμολογίας, τα οποία με τη σειρά τους δεν μαθαίνονται χωρίς την κατανόηση της Ελληνικής γλώσσας που προσφέρει η βασική γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Γι’ αυτό θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά πώς να εισαχθούν τα Αρχαία Ελληνικά ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση,και να διδάσκονται, ει δυνατόν, ως ζώσα γλώσσα καθώς είναι η ρίζα της γλώσσας που ομιλούμε σήμερα. Τα έργα των μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών πρέπει να επανέλθουν στα Αναγνωστικά και στο μάθημα των Νεοελληνικών. Πιο τραγικές είναι οι γνωστές πλέον προσπάθειες για τροποποιήσεις στην Ελληνική ιστορία που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα, οι οποίες υποτίθεται πως γίνονται προς χάριν συμφιλίωσης των λαών! Είμαστε ίσως η μόνη χώρα όπου εμφανίζονται πολιτικοί που εργάζονται τόσο ανοικτά ενάντια στα συμφέροντα της χώρας τους. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το ότι κάποιοι Έλληνες πολιτικοί αρνούνται την Γενοκτονία των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, η οποία αναγνωρίστηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο δια νόμου (2193/94 και 2645/98, αντίστοιχα), αλλά αυτό ακόμη δεν έχει συμπεριληφθεί στα βιβλία Ιστορίας. Οι πολιτικοί μας οφείλουν να προστατεύουν την αλήθεια όσον αφορά την Ελληνική ιστορία, και όχι να διευκολύνουν τις προσπάθειες «εξωγενών παραγόντων» για την διαστρέβλωσή της.
Είναι πολλές οι προοδευτικές αλλαγές που χρειάζονται στην Παιδεία, αλλά όχι προς την κατεύθυνση που πρότεινε η κυρία Αναγνωστοπούλου. Επισημαίνουμε τα ακόλουθα με την ελπίδα να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν: 1)Η γνώση της Αγγλικής γλώσσας είναι απαραίτητη, και όλο και λιγότεροι γονείς θα έχουν την οικονομική ευχέρεια να στέλνουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Θα ήταν ωφέλιμο τα Αγγλικά να διδάσκονται ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. 2) Ο σχολικός εκφοβισμός (το γνωστο ως bullying) πρέπει να εκλείψει. Για να γίνει αυτό δεν αρκεί η μηδενική ανοχή από την πλευρά των διευθυντών και διδασκάλων. Από μικρά πρέπει τα παιδιά να μάθουν (με τις κατάλληλες ιστορίες στα αναγνωστικά τους και την σωστή διδαχή τους), όχι απλά να ανέχονται, αλλά να σέβονται και να βοηθούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, και γενικά να αποδέχονται και να σέβονται την διαφορετικότητα. Να σημειώσουμε οτι μία ουσιαστικά Χριστιανική αγωγή και κατανόηση της Χριστιανικής διδασκαλίας είναι το καλύτερο εργαλείο για την καταπολέμηση και εξάλειψη του σχολικού εκφοβισμού. 3) Η αγάπη προς τα ζώα, το γεγονός ότι και εκείνα, όπως και ο άνθρωπος, έχουν ένα νευρικό σύστημα που τα κάνει ευαίσθητα όχι μόνο στον πόνο αλλά και στα συναισθήματα αγάπης, φόβου και θλίψης, πρέπει να διδάσκονται από το Δημοτικό σχολείο, ώστε να εκλείψουν η κακομεταχείρηση και το «δε βαριέσαι, ζώο είναι». 4) Έμφαση στον εθελοντισμό. Τίποτα δεν γίνεται από μόνο του, και δεν θα τα κάνει όλα το κράτος. Όλοι πρέπει να δουλεύουμε για το κοινό καλό και όχι μόνο για προσωπικό όφελος. 5) Να εισαχθεί η αγωγή του πολίτη ως βασικό μάθημα σε όλες τις τάξεις του δημοτικού γιατί εκεί διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του ατόμου. Εκεί τα Ελληνόπουλα θα διδαχθούν, μεταξύ πολλών άλλων, να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων αλλά και να διεκδικούν τα δικά τους. Θα μάθουν επίσης να σέβονται το περιβάλλον ώστε κάποτε η όμορφη χώρα μας να μην έχει δρόμους και τοπία που μοιάζουν με σκουπιδότοπους. 6) Σεμινάρια για γονείς. Οι δάσκαλοι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα από μόνοι τους. Οι γονείς οφείλουν να μεταδώσουν στα παιδιά τους την λαχτάρα για μάθηση, και αυτό δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητο να έχουν οι ίδιοι κάποιο πτυχίο. Αρκεί οι επιδόσεις του παιδιού στο σχολείο να βρίσκονται στην κορυφή των οικογενειακών προτεραιοτήτων και να παρέχονται στα παιδιά ερεθίσματα για την διανοητική τους καλλιέργεια.
Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την πλειοψηφία στις εκλογές χάρη σε εκείνους τους ακομμάτιστους Έλληνες που αγαπούν την Ελλάδα και θέλουν να την δουν πάλι παραγωγική και υπερήφανη. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ψήφισαν τον κύριο Τσίπρα για την «προδευτικότητά του» αλλά για την τιμιότητα που προς το παρόν έχει επιδείξει. Αν αυτοί οι ψηφοφόροι επιθυμούσαν εθνομηδενισμό, κάποια άλλα κόμματα θα είχαν πάρει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από ό,τι πήραν. Αν κάποιοι υπουργοί ή υφυπουργοί δεν το έχουν καταλάβει αυτό, είναι ευθύνη του πρωθυπουργού μας να τους απαλλάξει από τα καθήκοντά τους.
Κλείνοντας, επισημαίνουμε πως αλλαγές στην Ελληνική Εκπαίδευση δεν πρέπει να γίνονται συνεχώς από την εκάστοτε κυβέρνηση ή τον εκάστοτε υπουργό και να γινόμαστε όλοι μάρτυρες ενός συνεχούς «ράβε ξήλωνε».Απαιτείται προς τούτο ένα σοβαρά μελετημένο πρόγραμμα από μια ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ( όχι διακομματική)επιτροπή ειδικών που θα προταθούν από τα κόμματα, όχι κατά τον γνωστό μέχρι σήμερα τρόπο, αλλά με αυστηρά κριτήρια γενικής καταξίωσης, και παράλληλα δέσμευση των κομμάτων ότι όποια και να είναι η Κυβέρνηση, θα νομοθετήσει σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής αυτής.
Με τιμή,
