Με Αφορμή την Ιστορία της Δ.Κ.
Από το My pillow book
Αντιγράφω από το alfavita.gr: «H Δ.Κ. μαθήτρια λυκείου της περιοχής μας είναι επιτυχούσα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ιωαννίνων. Όσοι γνωρίζουμε την ιστορία της, το δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε και τη βία που υπέστη, θεωρούμε ότι η είσοδός της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ήταν πραγματικά ένας άθλος. Τα οικονομικά δεδομένα της οικογένειας είναι τόσο ισχνά που δεν υπάρχουν πόροι ούτε καν για το εισιτήριο του λεωφορείου για τα Ιωάννινα. Όσοι θέλουν να βοηθήσουν, τους ευχαριστούμε θερμά».
Ανάμεσα σε χειρότερες ιστορίες οδύνης, δεν θα είχε ίσως τόση μεγάλη σημασία ο Γολγοθάς αυτής της μικρής, αν σήμερα δεν ήταν η μέρα που υποτίθεται ότι, μπροστά στην κάλπη, αποφασίζουμε για το προσεχές μέλλον μας -μαζί και για το μέλλον της Δ.Κ.
Στην πραγματικότητα, όμως, αν λάβουμε υπόψη και τον κυνικό κ. επίτροπο, δεν αποφασίζουμε τίποτα ούτε για το δικό μας μέλλον ούτε για το μέλλον της Δ.Κ.
Φαίνεται ότι όλα είναι προαποφασισμένα.
Θα πει κανείς: Είναι οι μνηστήρες της εξουσίας, όλοι ίδιοι?
Για την οικονομία των λέξεων αυτή τη φορά, ας αφήσουμε απ’ έξω από τη συζήτηση τους διάφορους δορυφόρους του πολιτικού συστήματος κι ας επικεντρωθούμε στους δύο μονομάχους.
Ο πρώτος, γνωστός και ως Μπροστάντζας, εκπροσωπεί ένα πελατειακό, σπάταλο και αναποτελεσματικό -εν τέλει, ένα χυδαίο κράτος που επί της διακυβέρνησης του κόμματος του, έχει καταργήσει όλες τις πρόνοιες για τη Δ.Κ. και για όλα τα άλλα κορίτσια και τ’ αγόρια που βρίσκονται με το εισιτήριο των ονείρων τους, σκληρά κερδισμένο, στο χέρι και με τους γονείς τους άνεργους σε απόγνωση, ίσως με το κατασχετήριο του σπιτιού τους ήδη θυροκολλημένο.
Ο δεύτερος μονομάχος, «ψευταράκος» και κατώτερος των δύσκολων –είναι η αλήθεια- περιστάσεων δεν αξίζει δεύτερη ευκαιρία, όπως ζητάει κι ας είναι χιλιάδες φορές καλύτερος από τον στιγματισμένο Μπροστάντζα. Δεν τήρησε καμία από τις υποσχέσεις του -και δεν μιλάμε για τις μνημονιακού περιεχομένου υποσχέσεις, αφού εκεί έφαγε τα μούτρα του, ο Αλέξης, μέσα στους κρότους του #ThisIsACoup -κρότοι που, όπως γίνεται πάντα με τους κρότους, γρήγορα έσβησαν. Αυτός, αντί για να φροντίσει εγκαίρως για την απρόσκοπτη φοιτητική πορεία της Δ.Κ. προτίμησε να χρησιμοποιήσει αλλιώς τα τελευταία δημόσια αποθεματικά: αντί να τα ρίξει στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τα κατέβαλλε μέχρι εξάντλησης σε δόσεις αποπληρωμής ενός χρέους, που είναι ύποπτο, γιατί δεν έχει ελεγχθεί και παράνομο επειδή δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί.
Δεν τήρησε καμία από τις υποχρεώσεις του, όπως αυτές απέρρεαν από τις υποσχέσεις του και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του. Ούτε καν τις υποχρεώσεις που αφορούσαν σε ζητήματα που δεν άπτονται της ασκούμενης εξωτερικής πίεσης που ήταν απόρροια του επονείδιστου συμβιβασμού. Ζητήματα, όπως η καταστροφή που συντελείται στις Σκουριές. Ή η ηθική ανάγκη να επιβληθούν επιτέλους οι νόμοι που ουδέποτε ίσχυσαν ούτε εφαρμόστηκαν για την ολιγαρχία και τη μηντιοκρατία, προγραμματική δέσμευση που μεταφέρθηκε στις ελληνικές καλένδες, ώστε οι διαπλεκόμενες με τη δικαιοσύνη και τους άλλους τυπικούς θεσμούς δυνάμεις, να συνεχίζουν ανενόχλητες να απομυζούν έως και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα μαραμένα βυζιά της ημιθανούς Ελλάδας.
Εξυπακούεται ότι θα προτιμούσα πρώτον τον Αλέξη και πίσω του και μακριά, στη δεύτερη θέση, τον μουστάκια, τον Μπροστάντζα. Εξυπακούεται ότι θα προτιμούσα να μην είναι οι κλόουν με τα ξυρισμένα κεφάλια και τα μαύρα μπλουζάκια, τρίτη δύναμη στην επόμενη Βουλή. Αλλά, τι περισσότερη σημασία έχει ποιος από τους άλλους θα είναι τρίτος? Εξυπακούονται όλα αυτά, όπως εξυπακούεται κι ότι με τα χάλια της οικονομίας μας και χωρίς να πληρούνται στοιχειώδεις προϋποθέσεις, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα ήταν μια αυτοκτονική επιλογή. Βέβαια, εξυπακούονται όλα αυτά.
Όποιος όμως θεωρεί ότι η ψήφος του, του δίνει δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον του ή για το μέλλον της Δ.Κ., φοβάμαι ότι κάνει μεγάλο λάθος. Το πραξικόπημα είναι δεδομένο και ο κυνικός κ. επίτροπος, μας έχει εξηγηθεί αλμυρό φιστίκι.
Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι θα ήταν πιο σημαντικό και χρησιμότερο, από αυτές τις κάλπες να βγει ξανά το «ΟΧΙ» του περασμένου Ιουνίου.
Όχι, σε αυτούς που συνυπέγραψαν αυτό που είναι αδιανόητο να εφαρμοστεί.
Όχι, στους άλλους που αερολογούν αντιμνημονιακά, χωρίς να προτείνουν συγκεκριμένες και βιώσιμες λύσεις.
Όχι, κυρίως, στον εκφασισμό που προκαλεί ο νεοφιλελευθερισμός στην κοινωνία μας και σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου: όχι στις συνταγές και τις επιταγές του κυνικού κ. Επιτρόπου.
Ας είναι η αποχή, τα άκυρα και τα λευκά, η πρώτη δύναμη που θα βγει από αυτές τις κάλπες!
Ας πάρουν το μήνυμα εκεί στο ευρω-ιερατείο για να καταλάβουν γρηγορότερα ότι ο γερμανικός χαβάς, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.
Έτσι ή αλλιώς, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι εξαιρετικά βραχύβια, εφόσον θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται τα ερείπια της εξάμηνης -πρώτη-φορά-αριστερά-διαπραγμάτευσης, κατά την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων, όλων αυτών που έχουν συνομολογηθεί.
Δυστυχώς, αν δε βρεθούν φιλάνθρωποι, η Δ.Κ. θα χρειαστεί να την χάσει αυτή τη χρονιά στο Πανεπιστήμιο, ίσως και την επόμενη, μέχρι να βρεθεί μια έντιμη κυβέρνηση που θα διασφαλίζει ότι οι άποροι φοιτητές και οι φοιτήτριες δεν θα εξαναγκάζονται σε εκπόρνευση, προκειμένου να κερδίζουν το κόστος των σπουδών τους.
Υ.Γ. Πάντως, για όλους αυτούς που όπως εγώ, έχουν και λίγες τύψεις συνείδησης που σήμερα δεν θα ψηφίσουν, να πούμε ότι μέσα στα τερτίπια και τις απατεωνιές του εκλογικού νόμου, άκυρα, λευκά και αποχή προσμετρώνται μαζί ως ανύπαρκτα, συμβάλλοντας όμως στη μείωση του εκλογικού μέτρου, κάνοντας το πρώτο κόμμα ποσοστιαία δυνατότερο, δίνοντας όμως και στα τα μικρά, περισσότερες πιθανότητες να περάσουν το κατώφλι του 3%. Προσωπικά, θα ήθελα και τη φωνή της Ζωής μέσα στη Βουλή και τον Καμμένο υπουργό της Άμυνας, για να συνεχίσει να στέλνει φακέλλους στον εισαγγελέα (μιας και λέγαμε για μπροστάντζες των εξοπλιστικών)… Αποχή, λοιπόν…
My pillow book
