Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος
Εμετρήθησαν και ευρήθησαν ελλιπείς… Τίτλοι τέλους για το αριστερό εγχείρημα. Αποδείχθηκε ότι δεν είχαν σχέδιο να κυβερνήσουν, αλλά, κυρίως, ότι δεν είχαν την θέληση να συγκρουστούν.
Λυπάμαι πολύ, αλλά η επερχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας (πολύ φοβάμαι χωρίς καν εκλογές) θα είναι η ταφόπλακά μας (ήδη χαίρονται με τη νίκη εις βάρος της Ελλάδας των γερμανο-ευρωπαίων).
Μην μιλάμε για δημοψήφισμα, όταν ξέρουμε πως εάν αυτό γίνει, θα γίνει υπό καθεστώς απόλυτης τρομοκράτησης των πολιτών, οι οποίοι θα ψηφίσουν υπέρ των δημίων τους…
Λύση δεν διαφαίνεται όσο αυτός ο χιλιο-προδομένος λαός δεν αντιληφθεί πως μόνο αγωνιζόμενος στους δρόμους (και όχι στους καναπέδες) θα μπορέσει να πιέσει το ιερατείο των Βρυξελλών και πως τα μικρά συμφέροντα του καθενός όταν αθροίζονται είναι εις βάρος όλων…
Αλλά, και πάλι, ποιός θα αναλάβει να τεθεί επικεφαλής μιάς έντιμης εκπροσώπησης αυτού του λαού;
Ποιόν θα μπορέσει να εμπιστευθεί αυτός ο λαός που προδόθηκε από όλους;
Λογικό αδιέξοδο, λοιπόν…! Ή ένα καλο-σχεδιασμένο αδιέξοδο;
Αυτό που σήμερα καλούμαστε να κάνουμε σαν πολίτες, σαν λαός, είναι να υπερπηδήσουμε την υπάρχουσα “λογική”, να παρακάμψουμε τα υπάρχοντα δεδομένα και να γεννήσουμε μία νέα πολιτική πρόταση…
Πώς θα γίνει αυτό; Αν μέσα από το πάθημά μας, κατορθώσουμε να ξεχωρίσουμε εκείνα που μας κατέστρεψαν και ταυτόχρονα να αθροίσουμε όλα εκείνα που μπορούν να μας οφελήσουν, τότε θα έχουμε μία αρχική πολιτική πρόταση και λόγο.
Στη συνέχεια μπορούμε να βελτιώσουμε αυτή την πρόταση…
Όχι όμως με αυτούς τους πολιτικούς… Όχι με το υπάρχον σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς.
Η πρότασή μας πρέπει – απαιτείται να είναι πρωτοποριακή αλλά και με πρόσωπα άγνωστα και ικανά να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης που έχει η σωτηρία μίας χώρας, ενός λαού, ενός έθνους…
Ειδάλλως, θα μας διαγράψει η ιστορία, βάζοντας πάνω στους τάφους μας όλων μας την πινακίδα:
ΗΤΑΝ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ…
