Του Κώστα Μπετινάκη

Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο στην αρχή φάνηκε να είναι. «Η οικονομική κατάσταση που περνάμε κι εμείς εδω πέρα, είναι πάρα πολύ δύσκολη. Γι’ αυτό οι Αμερικάνοι έχουν βαλθεί να καταστρέψουν οικονομικά την Ευρώπη. Μπας και διασωθούν». 

 Αυτή είναι η άποψη μιας απλής νοικοκυράς, ελληνικής καταγωγής, παιδικής φίλης της συζύγου μου, που ζει δεκαετίες τώρα στο Νιου Τζέρσι. Αυτό σκέφτηκα μόλις έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου τη διαφήμιση από το «Ινστιτούτο Στρατφορ» (Στρατηγικών προβλέψεων).

Στο email λοιπόν διάβασα τη διαφήμιση των περιβόητων αναλυτών της εταιρίας STRATFOR. Τι είναι πάλι τούτο; Μια online παγκόσμια εταιρία συγκέντρωσης πληροφοριών αντικατασκοπίας, στελεχωμένη από κάθε είδους πράκτορες και πρακτοράκια που διετέλεσαν και διατελούν υπάλληλοι του αμερικανικού State Department και της CIA. Όπως διαφημίζουν στην ηλεκτρονική σελίδα τους έχουν καθημερινή παραγωγή αναλύσεων επί παγκοσμίων υποθέσεων, τόσο από γεωπολιτικής σημασίας, όσο και ασφαλείας.

Ασφαλείας και γεωπολιτικής σημασίας για όσους τους πληρώνουν φυσικά. Εταιρία δεν κρύβει πως είναι. Σου δίνει μάλιστα μετά από αίτησή σου, «φυστικάκι – δολωματάκι», ένα κείμενο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και κατόπιν τίτλους θεμάτων που μπορείς να αγοράσεις.

Στην ιστοσελίδα της, η εταιρία STRATFOR υποστηρίζει ακόμα πως «οι προβλέψεις ενός αμερικανικού κέντρου στρατηγικών μελετών έχουν ενδιαφέρον είτε ως αντικειμενική ανάλυση είτε ως δήλωση προθέσεων». Σπεύσατε λοιπόν της γης οι κουρασμένοι να σας ενημερώσουν –έναντι $ φυσικά- τα σαΐνια της CIA.

Το 1994, ο δόκτωρ George Friedman ίδρυσε το Ινστιτούτο “Strategic Forecasting (Stratfor), δηλαδή Στρατηγική Πρόγνωση. Οι διεθνείς αναλυτές χαρακτηρίζουν το Ινστιτούτο “σκιώδη CIA” και όπως λένε οι διαφημιστές του, στα 16 χρόνια που εκτελεί μελέτες κατά παραγγελία, “πάντα πέφτει μέσα για το τι πρόκειται να συμβεί σε διάφορες περιοχές του Κόσμου”.

Κυβερνήσεις, και περισσότερες από 500 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου πληρώνουν αδρά (ετήσια συνδρομή 40.000 δολάρια) και θεωρούν τις προβλέψεις του Ινστιτούτου ως θέσφατα. Για τον ιδρυτή του Ινστιτούτου George Friedman θέλουν να περάσουν την εικόνα όχι μόνο ενός κορυφαίου πολιτικού αναλυτή, αλλά ενός σύγχρονου Νοστράδαμου, διαφημίζοντας πως «όσα έχει πει, πραγματοποιήθηκαν». Στην πραγματικότητα οι εκθέσεις του ινστιτούτου αποτελούν προσπάθεια επηρεασμού σε συγκεκριμένη γεωστρατηγική κατεύθυνση και σύμφωνα με τα αμερικανικά συμφέροντα πάντοτε.

Οι προβλέψεις για την Ελλάδα

Τι είχε προβλέψει αυτή η αμερικανική παρακρατική οργάνωση για την Ελλάδα στο προηγούμενο «καζαμία της»; «Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια θα χρεοκοπήσουμε, θα καταρρεύσουμε, θα βγούμε από την ευρωζώνη και θα χάσουμε το Αιγαίο από τους Τούρκους!». (‘Εκθεση του ινστιτούτου που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2010).

Σύμφωνα με την έκθεση: «Η επόμενη τριετία θα είναι κρίσιμη για την Ιστορία της Ελλάδας», προβλέποντας πολιτική αστάθεια, αποσταθεροποίηση και έξαρση της κοινωνικής βίας. Σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την Ελληνική ιστορία, προοιωνίζοντας μια εικόνα αποσταθεροποίησης από τα αυστηρά μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ και η ΕΕ, με αποτέλεσμα την περαιτέρω εξασθένιση της κεντρικής κυβέρνηση, αλλά και την χρεοκοπία προ των πυλών και την επιφυλακτική στάση των ευρωπαίων εταίρων για μια διαταγή εξόδου από την ευρωζώνη, μόλις διαπιστωθεί ότι αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Με λίγα λόγια, το Stratfor εκτιμά ότι η Ελλάδα, «χωρίς πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια ή χρήματα στήριξης, μπορεί να αντιμετωπίσει μια ολοκληρωτική κατάρρευση του εσωτερικού πολιτικού ελέγχου με άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση της κοινωνικής βίας, τέτοια που έχει να δει από την περίοδο της στρατιωτικής χούντας την δεκαετία του ‘70», για να καταλήξει ο συντάκτης της απαισιόδοξης έκθεσης ότι «Η Ελλάδα είναι πρώτη φορά από το 1820 είναι πραγματικά μόνη της!».

Το Ινστιτούτο Stratfor λοιπόν, σε βιβλίο που είχε εκδόσει τον Ιανουάριο του 2009 με την υπογραφή του George Friedman και με τίτλο “The Next 100 Years: A Forecast for the 21st Century” (Τα Επόμενα 100 Χρόνια: Μια Πρόβλεψη για τον 21ο Αιώνα) εμφανίζει χάρτη της Τουρκίας που περιλαμβάνει στο έδαφός της νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα. Μέσα από τις σελίδες των αναλύσεων και των βιβλίων αυτών και ανάμεσα στις γραμμές των κειμένων, αποκαλύπτεται ο ανοικτός ή κρυφός οικονομικός πόλεμος που διεξάγεται ανάμεσα στα κέντρα του διεθνούς καπιταλισμού, ΗΠΑ – Ευρώπης. Ειδικότερα το ευρωπαϊκό βάρος αναλαμβάνουν οι Γερμανοί που αποτελούν την ηγέτιδα οικονομική δύναμη στην Ευρωζώνη.

Τουρκικά επιχειρήματα για γέλια και για κλάματα

Η απώλεια της κυριαρχίας του Αιγαίου από την Ελλάδα, δεν αποτελεί… μονοπώλιο ως σενάριο από το αμερικανικό think tank. Θυμίζουμε: « Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (12/02/10): Γ. Παπανδρέου: «Έχει αφαιρεθεί κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, θα κάνουμε το παν να το ανακτήσουμε»!!!

Υπάρχει από πολύ καιρό το σχέδιο για την διχοτόμηση του Αιγαίου. Είναι μια παλιά ιστορία, για την οποία προηγούμενος παπαγάλος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είχε αναφέρει για μοιρασιά στο αρχιπέλαγος.

Μην ξεχνάμε και την ανάλυση της εταιρίας Stratfor: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εξωτερικό προστάτη, με το ερώτημα να τίθεται αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αποδεχτεί την μείωση κατά πολύ του γεωπολιτικού της ρόλου», σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι δεν είναι στο χέρι μας αλλά «εξαρτάται από τις στρατηγικές που υιοθετεί η Τουρκία, η οποία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη που στοχεύει να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα εστιάσει τους στόχους της στο Αιγαίο ή αντί αυτού επιθυμεί να συμφωνήσει με την Ελλάδα, ώστε να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντά της».

Ας πάμε τώρα να ρίξουμε μια ματιά σ’ ένα χάρτη που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, φτάνει να αναζητήσετε τη μαγική φράση «οριοθέτηση του Αιγαίου»:

Διαίρεση του Αιγαίου: Ένα σχέδιο σε εξέλιξη; Συγγραφέας του πονήματος κάποιος John Sitilides ο οποίος από το 1997 υποστηρίζει πως «μια καλά σχεδιασμένη και εν πολλοίς επιτυχής προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη από κύκλους του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που βάζουν χέρι να αποδοθούν η ανατολική υφαλοκρηπίδα, αλλά και ακόμα ελληνικά νησιά του Αιγαίου στην Τουρκία, εν ονόματι της Ειρήνης»…

Με τίτλο «Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο» υπάρχει πολυσέλιδο δημοσίευμα τουρκικού περιοδικού που απηχεί τις απόψεις της «δεξαμενής σκέψης» USAK που εδρεύει στην Άγκυρα.
Συγγραφέας ο Yucel Acer, (επικεφαλής του γραφείου Θαλάσσιων Μελετών και του κέντρου Μελετών Διεθνούς Νόμου για τον καθορισμό των ορίων στο Αιγαίο του USAK) χρησιμοποιεί «ατράνταχτα επιχειρήματα» που θυμίζουν την λογική: «Ο χωροφύλακας είναι όργανο, το μπουζούκι επίσης, άρα ο χωροφύλακας είναι μπουζούκι».

Μερικά από τα επιχειρήματά του, που θα πρέπει να θεωρηθούν ότι αποτελούν νομική βάση…

«Αν το Αιγαίο ήταν μόνο θάλασσα χωρίς νησιά, ο καθορισμός των θαλάσσιων ορίων θα ήταν απλός. Μόνο στο Βόρειο Αιγαίο, η Ελλάδα θα είχε πιο διευρυμένη οριοθετημένη ναυτιλιακή ζώνη, λόγω των γεωγραφικών δεδομένων. Δεν συμβαίνουν όμως αυτά τα γεωγραφικά δεδομένα στο Αιγαίο, όπου υπάρχουν περισσότερα από 3.000 νησιά, νησίδες και βράχοι διασκορπισμένα σ΄όλη του την έκταση. Η κατάσταση καθίσταται περισσότερο πολύπλοκη, καθώς όλα αυτά τα νησιά ανήκουν αποκλειστικά σε μια χώρα, την Ελλάδα. Αν και θεωρούνται δευτερεύουσας σημασίας στην ακτογραφική γεωγραφία, τα νησιά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη προκειμένου να υπάρξουν ισοβαρείς συνθήκες».

Μερικοί από αυτούς τους βράχους βρίσκονται πολύ κοντά στην τουρκική ακτογραμμή και προκαλούν διαμάχη κυριαρχικών δικαιωμάτων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αλλά μια και αυτά τα ζητήματα δεν παίζουν κάποιο ρόλο ακόμα και ως θέματα αρχής, το θέμα της εδαφικής ακεραιότητας είναι αδιάφορο με τον ορισμό των ναυτικών ορίων»…

«…θα πρέπει να αγνοηθεί η νήσος Θάσος. Επειδή η τουρκική παράκτια νήσος Μποζκααντα, βρίσκεται σχεδόν αντιδιαμετρικά από τη Θάσο. Έτσι αγνοώντας και τα δύο νησιά στην οριοθέτηση της ναυτιλιακής γραμμής, η κατάσταση παραμένει χωρίς αλλαγές, στη συγκεκριμένη περιοχή»…

«Για την Κρήτη θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία, ως το μεγαλύτερο και πιο πυκνοκατοικημένο νησί του Αιγαίου, αλλά και λόγω ότι δεν βρίσκεται ανάμεσα στις δύο χώρες. Έτσι ο καθορισμός των ορίων ανάμεσα στις ακτογραμμές των δύο χωρών θα πρέπει να κάνει κάποια παράκαμψη για να επιτρέψει κάποια υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική εμπορική ζώνη στην Κρήτη –όσο θα συμφωνήσουν οι δύο χώρες».

(Σ. στυξ: Να πάει να το πει αυτό, σε διάλεξη σε κάποιο από τα Πανεπιστήμια της Κρήτης…).

«…Τα νησιά βρίσκονται …στη λάθος μεριά του Αιγαίου. Τα ελληνικά νησιά βρίσκονται πιο κοντά στην ηπειρωτική Τουρκία, παρά στην Ελλάδα. Βρίσκονται δεξιότερα της διχοτόμου γραμμής του Αιγαίου»…
Έτσι, επειδή βρίσκονται σε «λάθος μεριά», θα μπορούσαν να διαιρεθούν σε δύο κατηγορίες…». «… τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται στην φυσική προέκταση της τουρκικής ηπειρωτικής γης…».

«Ωστόσο, το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσα πολλά νησιά, δεν δίνει το δικαίωμα στη χώρα αυτή να κατέχει περισσότερο μέρος του Αιγαίου, επειδή ο τουρκικός πληθυσμός που βασίζεται στο Αιγαίο, δεν είναι μικρότερος από τον ελληνικό…».

Στην πολυσέλιδη έκθεση του Yucel Acer, επαναλαμβάνονται ως «ανάλογες περιπτώσεις» οι διαιτησίες για τις διαφορές που είχαν προκύψει ανάμεσα στις ΗΠΑ και τον Καναδά, Βρετανία και Γαλλία, Τυνησία και Λιβύη, Υεμένη και Ερυθραία…

Επικαλείται επίσης σε υποσημείωση κάποιου Βαν Ντάικ, ο οποίος υποστηρίζει ότι τα συμφέροντα ασφάλειας της Τουρκίας περιλαμβάνουν το δικαίωμα υπερπτήσεων. Επειδή Τουρκία ανησυχεί από την στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών πολύ κοντά στις ακτές της. (Βαν Ντάικ 1996, σελίς 400). Τα νησιά αυτά είναι Λήμνος, Λέσβος, Αγ.Ευστράτιος, Χίος, Ψαρά, Ικαρία και Σάμος. Θα έπρεπε να υπάρχει κάποια υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική εμπορική ζώνη πίσω από αυτά τα ελληνικά νησιά προς νότο, και αυτές οι περιοχές θα μπορούσαν να είναι περιορισμένες.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ γνωρίζει πολύ καλά ότι με βάση το Διεθνές Δίκαιο δεν υπάρχει τουρκική υφαλοκρηπίδα δυτικά των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Γι’ αυτό ακριβώς, με «όπλο» της τον γεωλογικό ορισμό, προκαλεί από το 1973 «τετελεσμένα», υποστηρίζοντας ότι η υφαλοκρηπίδα της φτάνει στο μέσο του Αιγαίου και ότι τα νησιά δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα.

Το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο δεν αποδέχεται η Τουρκία, ορίζει ως υφαλοκρηπίδα το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των περιοχών που αρχίζουν από τα εξωτερικά όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης (που μπορεί να φτάσει και τα 12 ν.μίλια) και φτάνουν σε βάθος 200 μ. ή μέχρι του σημείου όπου μπορεί να γίνει εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων φυσικών πόρων.

Κι ύστερα κάποιοι θέλουν να πάμε «με ίσους όρους» να αντιμετωπίσουμε τα παιδαριώδη αυτά επιχειρήματα, σε Διεθνές Δικαστήριο, όπου οι αποφάσεις πρωταρχικά είναι πολιτικές και επηρεάζονται από γεωστρατηγικές συνθήκες της στιγμής…

ΥΓ. Στο διαδίκτυο, ψάχνοντας βρίσκεις μόνο αμερικανικές, γαλλικές και τουρκικές «επιστημονικές» μελέτες για το Αιγαίο. Αν συναντήσετε κάποια ελληνική ειδοποιείστε μας…