Τι επισημαίνει άνθρωπος του περιβάλλοντος του D. Trump- Η αμερικανική δυσαρέσκεια, οι τριβές, τα νέα δεδομένα & οι από δεκαετίας επισημάνσεις στο Κογκρέσο για την συμπεριφορά της Τουρκίας 

Της Δέσποινας Συριοπούλου

«…Δεν νομίζω πώς πλέον η σχέση Ηνωμένων Πολιτειών-Τουρκίας θα πρέπει  να χαρακτηρίζεται στρατηγική. Πώς είναι δυνατόν να είναι στρατηγικός εταίρος μια χώρα που κρατά φυλακισμένο έναν πάστορα, ή οι άνδρες ασφαλείας του Τούρκου προέδρου να επιτίθενται σε διαδηλωτές επί αμερικανικού εδάφους; Δηλαδή θα πρέπει να συλληφθώ αντίστοιχα και γω με μια ανάλογη κατηγορία (sic), επειδή βρίσκομαι στην Ελλάδα; Την θέση της Τουρκίας στην στρατηγική (;) εταιρική αυτή σχέση θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει η Ελλάδα και η Κύπρος…». Αν αυτές οι φράσεις προέρχονταν από κάποιον εξωτερικό παρατηρητή/ αναλυτή, προφανώς και θα αποκτούσαν βαρύνουσα σημασία, αλλά δεν θα ήταν τέτοια όσο αν τα έλεγε κάποιος από το πολύ στενό-στενότερο δεν γίνεται- περιβάλλον του DonaldTrump.

Σε μια τέτοια περίπτωση, θα συμπέραινε κανείς ότι υπάρχει μια κινητικότητα, έστω και σε επίπεδο «ψιθύρων» επί του παρόντος, που έχει την τάση να αλλάξει τα δεδομένα –ενδεχομένως όχι με άμεσο όφελος για την Ελλάδα-, αλλά σίγουρα σε βάρος της Τουρκίας. Όταν στενός συνεργάτης του Αμερικανού Προέδρου, για πολλούς το μάτι και το αυτί του DonaldTrump, για άλλους το alteregoτου, που μένει στο παρασκήνιο καθαρά για λόγους που έχουν να κάνουν με την προστασία του από επιθέσεις, ο οποίος βρέθηκε προ ημερών το τελευταίο 10ημερο του Μαϊου στην Ελλάδα για ελάχιστα εικοσιτετράωρα στην Αθήνα, λέει και επιχειρηματολογεί πάνω στην ουσία της παραπάνω άποψης έχει ιδιαίτερη σημασία. 

Σίγουρα μπορεί να μην αποτελεί –μέχρις στιγμής- την επίσημη θέση της Washington, ωστόσο είναι ως ένα βαθμό ενδεικτική για το κλίμα, τις συζητήσεις, τους ψιθύρους, ή ακόμα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα  που επικρατεί στην αμερικανική πρωτεύουσα, και δη στους διαδρόμους (και ενδεχομένως και όχι μόνο) του Λευκού Οίκου.  Αν μη τι άλλο σκιαγραφεί την νέα στρατηγική που αρχίζει και διαμορφώνει ένας στενός –πολύ στενός πυρήνας του Αμερικανού Προέδρου stepbystepτην νέα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ βασισμένη πάντα πρώτο στο αξίωμα Trump «ΠΡΩΤΑ Η ΑΜΕΡΙΚΗ» η συνεχεία του οποίου- αν και 10αδες φορές εκφράστηκε από τον ίδιο τον Trump στις ομιλίες του και προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά εν τούτοις θάφτηκε από τα συστημικά ΜΜΕ σε ΗΠΑ και Ευρώπη –«ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΩΝ ΗΠΑ »! φράση που ποτέ δεν έφτασε στα αυτιά των ευρωπαίων. Πόσο μάλλον στα αυτιά των Ελλήνων. Αυτό το δεύτερο μέρος αυτού του πολιτικού αξιώματος Trump«ΠΡΩΤΑ Η ΑΜΕΡΙΚΗ» και μετά οι φίλοι και σύμμαχοι και εταίροι της» είναι που τώρα διαμορφώνεται στο παρασκήνιο στις ΗΠΑ.  Αυτό το «παρασκήνιο» το οποίο εξελίσσεται εδώ και μήνες στην Ουάσιγκτον είναι που σηματοδοτεί και αυτή την απορία που αποκαλύπτουν τα «Ε» με την ερώτηση που έκανε σε αξιόπιστο συνομιλητή του προ ημερών το alteregoτου Trump σε αυτή την σύντομη λίγων 24ωρων στην Ελλάδα (σε κάποια νησιά και για ένα 24ωρο στο ξενοδοχείο Κάραβελ από το οποίο και ποιος δεν πέρασε…). Θυμίζουμε τις αποκαλύψεις που είχαν κάνει τα επίκαιρα στο αμέσως προηγούμενο τεύχος(394) για την μυστική ομάδα που δρα γύρω από τον  Αμερικανό Πρόεδρο Trump. Αποκαλύψεις που έρχονται και «δένουν» με αυτή την πολιτική  απορία (ερώτηση).  Ερώτηση και απορία που αποκάλυψε στα Ε  πολύ αξιόπιστη πηγή.  Πιο αξιόπιστη δεν γίνεται…

 Υπάρχει όμως και το προσκήνιο. Αυτό που βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά από τις κάμερες και στα φώτα της δημοσιότητας…

Η αμερικανική δυσαρέσκεια για την πολιτική και τις ενέργειες της Άγκυρας, με αιχμή του δόρατος την επικείμενη πώληση των F-35 (σε συνδυασμό με τους S-400 από τη Ρωσία), αυξάνεται, με ολοένα και περισσότερες επίσημες φωνές να διάκεινται επικριτικά προς την Τουρκία. Η εκατέρωθεν ανταλλαγή δηλώσεων αξιωματούχων και των δυο πλευρών λειτουργεί προσθετικά στο ήδη βεβαρημένο αρνητικό κλίμα, και ανοίγει τον δρόμο για σενάρια (έστω και δειλά προς το παρόν) που θέλουν –μεταξύ άλλων- την Τουρκία να μην προχωρά στην αγορά των F-35, αλλά των ρωσικών Su-57, αν και πολλοί πιστεύουν ότι η αγορά θα ολοκληρωθεί.   

Η υπόθεση βέβαια της πώλησης των F-35, σε συνδυασμό με την αγορά των S-400 από την Ρωσία δεν είναι η μόνη που έχει δημιουργήσει τριβές στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Η παραβίαση εκ μέρους της τουρκικής ηγεσίας των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν, η δίκη του προτεστάντη πάστορα Μπράνσον στην Τουρκία, η τουρκική εισβολή στο Αφρίν, αλλά και η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ αποτελούν τα πιο σημαντικά ζητήματα που δείχνουν ότι η σχέση Άγκυρας και Washingtonδεν διάγει την καλύτερή της φάση, διολισθαίνοντας σε μια ρητορική που αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά έντασης. Την ίδια στιγμή (μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές και πριν την συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του Μ. Τσαβούσογλου στις 4 Ιουνίου)  ο νέος Υπουργός των Εξωτερικών Mike Pompeo δεν έχει δώσει ακόμη δείγματα γραφής για την στάση που θα ακολουθήσει έναντι της Άγκυρας.

Στην κατάθεσή του στην Επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων στις 23 Μαΐου εξέφρασε μεν με την άποψή του ότι «η Τουρκία πρέπει να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ», απέφυγε ωστόσο να συμμεριστεί την άποψη βουλευτών που εξέφρασαν  μετ’ επιτάσεως τη θέση ότι η Τουρκία αποτελεί με τις ενέργειές εχθρό των Ηνωμένων Πολιτειών.

Από τα χείλη του MikePompeoακούστηκαν πολλά «δεν ξέρω» σε επιμέρους θέματα -πέρα από τις βασικές θέσεις για το θέμα του Ιράν & της Βόρειας Κορέας, που άνοιξαν βουλευτές με τις ερωτήσεις του, όπως πχ για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Τώρα βέβαια αν η αδυναμία Pompeoνα απαντήσει οφείλεται το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη ενημερωθεί πλήρως ή ότι ακόμα γίνονται διεργασίες για ενδεχόμενη αλλαγή, αναπροσαρμογή ή επαναπροσανατολισμό της αμερικανικής πολιτικής, αυτό μένει να διαφανεί το προσεχές διάστημα.

 Ας μην ξεχνάμε όμως ότι σχεδόν δύο χρόνια πριν, τον Ιούλιο του 2016, μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία, ο σημερινός ΥΠΕΞ είχε γράψει στον λογαριασμό του στο Twitterότι ο Ερντογάν μετατρέπει την Τουρκία σε ισλαμική Δικτατορία.   «Δεν θεωρώ ότι ο Pompeo έχει αυταπάτες για τον Ερντογάν» είχε δηλώσει προ ημερών στο πρακτορείο Ahval ο Jonathan Schanzer, αντιπρόεδρος στο Think tank της Washington “Foundation for Defense of Democracies”, εκφράζοντας την ελπίδα ότι (ο νέος Υπουργός των Εξωτερικών) θα πάρει μια πιο σκληρή στάση, και θα απαιτήσει την επιστροφή της Άγκυρας στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ. «Χωρίς ένα τέτοιο ξεκάθαρο μήνυμα, είμαστε σχεδόν σίγουροι πως θα δούμε μια Τουρκία να απομακρύνεται από την Washington και την υπόλοιπη Δύση» ανέφερε χαρακτηριστικά.  

 

Ο MichaelRubin& η κατάθεση στη Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής το 2010. 

O Michael Rubin, πρώην αξιωματούχος του πενταγώνου και αναλυτής σε θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, αλλά και σε θέματα Μέσης Ανατολής στο American Enterprise Institute έχει αρκετές φορές στις αναλύσεις του αναφερθεί στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, κάνοντας λόγο μάλιστα και στο ενδεχόμενο στρατιωτικής σύγκρουσης. Στην τελευταία σύντομη ανάλυσή του, με αφορμή την πώληση των μαχητικών F-35 5ης γενιάς στην Τουρκία εκφράζει την άποψη ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελέσει το μεγαλύτερο λάθος του του D. Trump.

Ειδικά για τα F-35, αναφέρει πως η αμερικανική ηγεσία εμφανίζεται τόσο αισιόδοξη για την προμήθεια στην Τουρκία, «σε μια χώρα που όχι μόνο συνεργάζεται με το ισλαμικό κράτος, αλλά επίσης που έχει προδώσει τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών». Ο Michael Rubin επικαλείται τις σχέσεις του Hakan Fidan, του επικεφαλής της ΜΙΤ, με το Ιράν, και την φερόμενη διαρροή πληροφοριών (προς το Ιράν) για ισραηλινούς πράκτορες που βρίσκονταν στη χώρα, μια σχέση που προκαλεί ανησυχία στις αμερικανικές υπηρεσίες. Ο Αμερικανός αναλυτής προχωρά στην επιγραμματική καταγραφή μιας σειράς κινήσεων της Άγκυρας που αποτελούν αφενός εστία ανησυχίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και αφετέρου σαφείς ενδείξεις των προθέσεων Ερντογάν. «Τα τουρκικά πολεμικά «παιχνίδια» με την Κίνα, χωρίς την προηγούμενη εκ μέρους της Άγκυρας ενημέρωση του ΝΑΤΟ, οι κινήσεις για την απόκτηση των ρωσικών S-400, η παρεχόμενη στήριξη του Ερντογάν μέσω διαύλων σε al Qaeda, τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τη Χαμάς, και σχεδόν κάθε άλλη σουνίτικη τρομοκρατική οργάνωση, οι συνεχιζόμενες και αυξανόμενες τουρκικές απειλές σε άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, ( Ελλάδα), όλα αυτά εγείρουν το ερώτημα, το οποίο και θέτει ο Αμερικανός πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου «για ποιο λόγο οι ΗΠΑ να εμπιστευτούν την Τουρκία με μια στρατιωτική πλατφόρμα (μέσω της πώλησης των F-35), στην οποία θα βασίζονται οι ΗΠΑ για τις επόμενες δεκαετίες και η οποία περιέχει τεχνολογία την οποία απεγνωσμένα θέλουν να αποκτήσουν Ρωσία, Ιράν, και άλλοι εχθροί της Δύσης».  Και ο Rubin καταλήγει, ότι αν ο Trump και η κυβέρνησή του ή σε ευρύτερο πλαίσιο το Κογκρέσο επιτρέψει την παράδοση των F-35 στην Τουρκία θα προδώσουν τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στους εχθρούς της Αμερικής και θέσουν σε κίνδυνο τις ζωές των Αμερικανών.

Τα όσα καταγράφει ο Rubin στις αναλύσεις του δεν είναι καινούργια. Ως πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, και νυν αναλυτής σε ένα από τα συντηρητικότερα Think-Tank της Washington, η άποψή του ενέχει βαρύνουσα σημασία. Ιδίως όταν έχει κληθεί να καταθέσει για την Τουρκία και τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρμόδιες επιτροπές του Κογκρέσου.  

Στις 28 Ιουλίου 2010, στην κατάθεσή του στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων για την νέα –τότε- στροφή της Εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, επί πρωθυπουργίας Ερντογάν, ο Michael Rubin επικεντρώθηκε στις συνέπειες που θα έχει η στροφή αυτή στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, εκφράζοντας τις ίδιες πάνω-κάτω ανησυχίες για τις τουρκικές ενέργειες.  

Να σημειωθεί δε ότι στην κατάθεσή του, έγινε συζήτηση και για τα f-35. Στην αρχική τοποθέτησή του ο Rubin είχε σημειώσει πως ο «Πρωθυπουργός Ερντογάν και το ΑΚΡ έχουν αλλάξει την Τουρκία ουσιαστικά. Δεν ζητούν απλώς καλές σχέσεις με τους Άραβες γείτονές τους και το Ιράν, αλλά ευνοούν τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία στις περιφερειακές μάχες, εξού και ο εναγκαλισμός τους με τη Συρία (και όχι τον Λίβανο), με την Χαμάς (και όχι τη Φατάχ), αλλά και η στήριξή τους στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Τα προηγούμενα 8 χρόνια, η κυβέρνηση του ΑΚΡ αναπροσανατόλισε την Τουρκία προς τη Αραβική και Ιρανική Μέση Ανατολή, όχι για να χτίσει γέφυρες με τη Δύση, αλλά σε μια προσπάθεια να παίξει ηγετικό ρόλο όχι μόνο στην Μέση Ανατολή, αλλά και μεταξύ των ισλαμικών χωρών ευρύτερα. Δυστυχώς, αυτή η ηγεσία όλο και περισσότερο προσανατολίζεται γύρω από τα πιο ακραία στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν, τη Συρία και την Χαμάς στη Γάζα». 

Ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών, ο Αμερικανός αναλυτής προτείνει στην τότε κυβέρνηση Ομπάμα να εξετάσει ορισμένα ζητήματα που σχετίζονται με την Τουρκία –με πρώτο τα F-35:

Αναφέρει λοιπόν μεταξύ άλλων- ο Rubin:

-Ακριβώς επειδή τα F-35 θα αποτελεί το μαχητικό από το οποίο εξαρτάται περισσότερο η υπεροχή των ΗΠΑ από αέρος τις επόμενες δεκαετίες, η απόφαση για πώληση των F-35 στην Τουρκία, της οποίας ο μελλοντικός προσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής είναι υπό αμφισβήτηση, θα πρέπει να εξεταστεί από το αρμόδιο τμήμα του υπουργείου άμυνας προκειμένου να αξιολογήσουν την ενδεχόμενη απώλεια σημαντικής τεχνολογίας σε κράτη που αποτελούν εστία ανησυχίας. Το Κογκρέσο θα πρέπει να δώσει εντολή για μια τέτοια αξιολόγηση, να διευκρινίσει ότι θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός του έτους και στη συνέχεια  την ( αξιολόγηση) να την θέσει στη διάθεση των αρμόδιων επιτροπών του Κογκρέσου.

-Ενώ το Incirlik παραμένει βασική περιφερειακή βάση, η τουρκική κυβέρνηση επιθυμεί η χρήση της να εξαρτάται από το να μην περάσει το Κογκρέσο ψήφισμα για την Γενοκτονία των Αρμενίων. Όταν το Πεντάγωνο επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία για τη χρήση της βάσης, ο ενθουσιασμός της Άγκυρας να αναζητά άσχετες παραχωρήσεις και να ελέγχει τις αποστολές που πετούν από το Incirlik υποδηλώνει έλλειψη ιδεολογικής συνάφειας σε θέματα ασφάλειας.

Αποτελεί στρατηγική αμέλεια να μην προχωρήσουμε σε σχέδια έκτακτης ανάγκης, όταν η Τουρκία δεν επιτρέπει πλέον στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ να χρησιμοποιεί το Incirlik ή ζητά να πάρει υπερβολικά υψηλό τίμημα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναπτύξουν εγκαταστάσεις έκτακτης ανάγκης στη Ρουμανία, -μέλος του ΝΑΤΟ-, και ίσως στη Γεωργία και στο Αζερμπαϊτζάν. Τουλάχιστον, η ανάπτυξη της παρουσίας των ΗΠΑ στην αεροπορική βάση Mihail Kogalniceanu κοντά στην Constanza θα ενισχύσει τη θέση των ΗΠΑ στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων ανανέωσης της χρήσης.

-Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρετίζουν την τουρκική εμπλοκή στον αγώνα για τη σταθεροποίηση του Αφγανιστάν, η σημερινή τουρκική κυβέρνηση δεν έχει κάνει αρκετά για να εμποδίσει τους Τούρκους τζιχαντιστές να ταξιδέψουν στη χώρα για να πολεμήσουν στη λάθος πλευρά. Η Taifetul Mansura, μια τουρκική ισλαμική ομάδα, δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο στην υποστήριξή της προς τους Ταλιμπάν, όπως κάνουν και οι τσετσένοι τζιχαντιστές που λαμβάνουν ασφαλές καταφύγιο στην Τουρκία.

-Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τη μάχη της Τουρκίας εναντίον της κουρδικής τρομοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να πιέσουν την Άγκυρα να αναγνωρίσει ότι η προθυμία της να νομιμοποιήσει ξένες τρομοκρατικές ομάδες βάσει της ιδεολογικής συγγένειας με το ΑΚΡ παρεμποδίζει τον αγώνα της Τουρκίας κατά της τρομοκρατίας, υποσκάπτοντας τελικά την εδαφική ακεραιότητά της.

Το Ισραήλ και ο υβριδικός πόλεμος εναντίον της Άγκυρας

Από μια άλλη διαφορετικά σκοπιά και ροή πληροφοριών, ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και η άποψη που παρατίθεται στην πλατφόρμα αναλύσεων EurasiaFuture, όπου και αναφέρεται ότι «ένας από τους βασικούς λόγους που οι ΗΠΑ διστάζουν να παραδώσουν τα νέα F-35 στην Τουρκία είναι επειδή το ισραηλινό καθεστώς πιέζει την Ουάσιγκτον είτε να χαλάσει τη συμφωνία, είτε διαφορετικά να στερήσει από την Τουρκία τις επιδόσεις των 5ης γενιάς αναβαθμισμένων μαχητικών». Σύμφωνα με την εκτενή ανάλυση «το Ισραήλ πολύ απλά επιθυμεί να έχει το τεχνικό πλεονέκτημα για τα δικά του F-35, έναντι αυτών που υποτίθεται θα παραδοθούν στην Τουρκία, ως ξεκάθαρη ένδειξη ότι η ιστορική καλή θέληση μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρας έχει φτάσει στο ναδίρ της». Πιο συγκεκριμένα, το EurasiaFutureεπικαλείται το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, σύμφωνα με το οποίο ανώτερος αξιωματούχος του Ισραήλ στην άμυνα επισημαίνει ότι το εβραϊκό κράτος επιζητά να παραμείνει η μόνη χώρα στην περιοχή με μαχητικά F-35 προκειμένου να διατηρήσει το στρατιωτικό ποιοτικό πλεονέκτημα. Ανώνυμες πηγές επιβεβαίωσαν στην εφημερίδα Haaretzότι το θέμα είναι “μέρος των διαπραγματεύσεων», την ώρα που το Ισραήλ αρνείται να συζητήσει για την συμφωνία των F-35 , σύμφωνα με την οποία η Τουρκία αναμένεται να λάβει 100 μαχητικά”.

Το Eurasia Future επισημαίνει ότι Τούρκοι εκφράζουν την οργή τους όλο και περισσότερο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, για το γεγονός δίνουν προτεραιότητα στις «ισραηλινές» διαμαρτυρίες για την παραδοσιακή συνεργασία της Άγκυρας-Ουάσιγκτον, και με το επιχείρημα ότι το Ισραήλ δεν είναι επίσημα μέλος του ΝΑΤΟ, ενώ η Τουρκία από το 1952.  Επιπλέον, η τουρκική δυσθυμία επιδεινώνεται από το γεγονός ότι, πάντα σύμφωνα με το Eurasia Future, «τα δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κερδοσκοπούν σε βάρος της τουρκικής Λίρας μια κίνηση, την οποία ο Ερντογάν ορθώς εντόπισε ως μορφή υβριδικού πολέμου ενάντια στην Άγκυρα, λίγο πριν τις εκλογές». Το Eurasia Future επίσης σημειώνει ότι η συνεργασία του Ισραήλ, με τα λόμπι της Αρμενίας, Ελλάδας και Κύπρου, τους Κούρδους της της Συρίας και του Ιράκ, η Τουρκία σκέφτεται να εγκαταλείψει την αγορά των F-35 και να αγοράσει τα ρωσικά theSu-57, με την «απόφαση αυτή να επηρεάζεται εξίσου από το γεγονός ότι στο εσωτερικό των ΗΠΑ, το εβραϊκό λόμπι συνεργάζεται με Έλληνες και Αρμενίους στις ΗΠΑ «για να πιέσουν για μια πολιτική ακόμα πιο σκληρή εναντίον της Άγκυρας στην Ουάσιγκτον». 

ΠΗΓΗ: Περιοδικό EΠΙΚΑΙΡΑ